خوش آمدید

سلام.با تشکر از حضورشما دراین وبلاگ

خواهشمندم اگر مطلبی برای بیماری دارید آن را به همراه نام و نام خانوادگی خود از طریق بخش نظرات یرای من ارسال کنید.

گلو درد

گلو درد

گلو درد یکی از شایعترین دلایلی است که بیماران به متخصصین گوش و حلق و بینی مراجعه میکنند. گلو درد غالبا بدلیل عفونت مستقیم حلق بوسیله ویروسها یا باکتریها ایجاد میشود اما دلایل دیگری مثل رفلاکس معده ، ترشحات مزمن پشت حلق ، سرفه های مزمن ، حساسیت و کشیدن سیگار نیز میتوانند باعث گلو درد شوند. در این مقاله تمرکز بحث ما در مورد گلودردهای باکتریایی و ویروسی است. اینگونه گلو درد ها غالبا در اواخر زمستان و اوایل بهار شایعتر هستند . راه انتقال گلودرد باکتریایی و ویروسی غالبا از طریق تماس با دست و ترشحات بینی فرد مبتلا است .


گلودردهای ویروسی
گلودرد ویروسی شایعترین علت گلو درد است که علائم آن شامل علائم سرماخوردگی ،کونژکتیویت ، خستگی یا کوفتگی عضلانی ، گرفتگی صدا و تب خفیف است . در بچه ها ممکن است علائم دیگری مثل تهوع ، استفراغ ، دردهای شکمی و اسهال نیز دیده شود.یکی از انواع گلودردهای ویروسی بیماری منونوکلئوزیس عفونی است که بیشتر در افراد 15 تا 30 ساله دیده میشود . علائم بالینی آن شامل تب ، گلودرد ، وجود ترشحات فراوان بر روی لوزه ها ، بزرگ شدن غده های لنفاوی گردن و گاهی بزرگی کبد و طحال است. 90% مبتلایان به منونوکلئوزیس عفونی که با آمپی سیلین یا آموکسی سیلین درمان شوند دچار بثورات پوستی به شکل برو ز قرمزی های پراکنده در سطح پوستشان میشوند.
درمان گلو دردهای ویروسی مثل سایر بیماریهای ویروسی ، درمانی علامتی است که شامل استراحت کردن و استفاده از مسکن ها و تب بر ها است .آنتی بیوتیکها بر گلو دردهای ویروسی تاثیری ندارد.


گلو درد های باکتریایی
مبتلایان به گلو درد باکتریایی معمولا علائم بیماری ویروسی مثل آبریز ش بینی ، سرفه ، یا کونژکتیویت را ندارند. شایعترین باکتری که باعث گلو درد میشود استرپتوکوک است.علائم آن شامل قرمزی و تورم حلق و وجود ترشحات چرکی بر روی لوزه ها است . اگر گلو درد باکتریایی درمان نشود معمولادر عرض 7 تا 10 روز بهبود میابد.درمان با آنتی بیوتیک باعث میشود که این مدت به 24 ساعت کاهش یابد و آنتی بیوتیک از اکثر عوارض گلودردهای استرپتوکوکی جلوگیری میکند.


عوارض گلودردهای استرپتوکوکی
عوارض ناشی از گلودرد استرپتوکوکی خیلی کمتر از آن چیزی است که تصور میشود.از این عوارض میتوان از تب روماتیسمی ، آبسه دور لوزه ( پری تونسیلار) و گلومرولونفریت نام برد.
آبسه پری تونسیلار در کمتر از 1 % کسانی که بعد از گلو درد استپتوکوکی از آنتی بیوتیک استفاده کرده اند دیده میشود.فرد مبتلا به آبسه دور لوزه ظاهر بدحالی دارد ، حالت حرف زدنش مثل حالتی است که سیب زمینی داغ در گلویش گیر کرده باشد (hot potato voice) ، اطراف لوزه متورم است و زبان کوچک به سمت مقابل رانده شده است. سونوگرافی داخل دهانی روش تشخیصی مناسبی برای آبسه دور لوزه است. درمان آن آنتی بیوتیک وریدی و تخلیه کردن آبسه به روش جراحی است.
تب روماتیسمی یکی دیگر از عوارض نادر بعد از گلو دردهای استرپتوکوکی است . در بیماری که بدنبال گلو درد چرکی دچار درد و تورم مفاصل ، ندولهای زیر پوستی و صداهای اضافی قلبی میشود باید به تب روماتیسمی فکر کرد.
گلومرولونفریت یا گرفتاری کلیه نیز عارضه نادر دیگری از گلودرد استرپتوکوکی است که درمان گلو درد با آنتی بیوتیک مناسب نیز از احتمال ایجاد گلومرولونفریت کم نمیکند.علائم آن شامل هماچوری یا وجود خون در ادرار ، تکرر ادرار و تورم اندام تحتانی است.

هپاتیت B

 

 

هجوم ویروس ها به كبد
درباره هپاتیت B
هپاتیت B  از بیمارى هاى شایع و بومى بزرگترین قاره جهان است، به طورى كه آمار بیانگر ابتلاى صدها میلیون نفر از مردم آسیا به این بیمارى است.
به رغم این كه این بیمارى فقط كبد را درگیر مى كند و در نهایت ممكن است بیمار بر اثر نارسایى (از كار افتادن) كبد یا سرطان كبد فوت نماید، به دلایلى مى توان آن را در گروه بیمارى هاى مقاربتى قرار داد:
هپاتیت B به دلایل ذیل شبیه بیمارى ایدز است:
1- عامل هر دو ویروس است.
2- بیمارى هاى ویروسى قابل درمان نیستند.
3- مقاربت هاى جنسى و وجود شركاى جنسى متعدد از مهمترین راه هاى انتقال هر دو بیمارى است.
4- استفاده از سرنگ مشترك آلوده مى تواند موجب انتقال هر دو بیمارى شود.
5- در بیشتر موارد، مبتلایان علائم بالینى خاص دال بر ابتلا به این بیمارى ندارند.
هپاتیت به معنى التهاب بافت كبد است. ورود عوامل بیگانه مختلف از جمله نوعى ویروس مى تواند موجب التهاب كبد شود. از آنجایى كه سیستم دفاعى بدن در مقابل التهاب در هر قسمت از بدن با بسیج گلبول هاى سفید و دیگر عوامل ایمنى عكس العمل نشان مى دهد، این عكس العمل دفاعى در كبد كه به منظور حفظ كبد در مقابل عوامل بیگانه صورت مى گیرد در بعضى موارد موجب تخریب نسج كبد و نهایتاً نارسایى كبد مى شود.
6- به دلیل طولانى بودن دوره نهفتگى(1) در هر دو بیمارى، مبتلایان مى توانند طى سال ها، بدون آن كه از بیماری خود مطلع باشند، بیمارى را به افراد سالم منتقل نمایند.
7- از طریق انتقال خون و مشتقات جانبى آن نیز منتقل مى شوند.
اما تفاوت عمده و مهمى كه این دو بیمارى را از هم جدا مى كند؛ علیه هپاتیت B واكسن بسیار مؤثرى ساخته شده و در صورتى كه طبق برنامه واكسیناسیون علیه آن انجام شود براى سال ها و حتى تا آخر عمر مى تواند مصونیت بدهد، در حالى كه تاكنون براى ایدز واكسنى ساخته نشده است.
در یك نگاه كلى: انجام واكسیناسیون علیه این بیمارى در ایران در تمام رده هاى سنى به خصوص افرادى كه در معرض خطر ابتلا هستند ضرورى به نظر مى رسد. زیرا:
1- این بیمارى در كشورهاى آسیایى از جمله ایران جزء بیمارى هاى شایع و بومى محسوب مى شود.
2- قدرت سرایت این بیمارى بیشتر از ایدز  است. ویروس ایدز حداكثر یك ساعت بیرون از بدن زنده مى ماند در حالى كه ویروس هپاتیت تا 10 روز خارج از بدن زنده است.
هپاتیت چیست؟
هپاتیت به معنى التهاب بافت كبد است. ورود عوامل بیگانه مختلف از جمله نوعى ویروس مى تواند موجب التهاب كبد شود. از آنجایى كه سیستم دفاعى بدن در مقابل التهاب در هر قسمت از بدن با بسیج گلبول هاى سفید و دیگر عوامل ایمنى عكس العمل نشان مى دهند و این عكس العمل دفاعى در كبد كه به منظور حفظ كبد در مقابل عوامل بیگانه صورت مى گیرد در بعضى موارد موجب تخریب نسج كبد و نهایتاً نارسایى كبد مى شود. به جز ویروس ها عوامل دیگرى نظیر مصرف زیاد الكل، بعضى داروها، بعضى مواد شیمیایى و سموم مى توانند موجب هپاتیت شوند. به طورى كه عامل عمده هپاتیت در جهان غرب الكل، و در ایران ویروس هپاتیت است.
كبد از بزرگترین اعضای داخل بدن است و در ناحیه فوقانى و راست شكم پشت دنده ها قرار دارد و عملكرد بسیار پیچیده اى دارد:
1- محل ذخیره انرژى به صورت قند.
2- محل ذخیره ویتامین  ها و آهن و دیگر املاح  معدنى مثل روى و مس.
3- تولید پروتئین ها  و فاكتورهاى انعقادى و كمك به حفظ سلامت بدن و رشد آن.
4- محل تجزیه و تخریب گلبول هاى قرمز پیر و فرسوده به منظور استفاده مجدد از عناصر تشكیل دهنده گلبول قرمز در خون سازى.

5- تولید صفرا كه براى هضم غذا ضرورى است.
6- الكل و اكثر داروها بعد از تأثیر درمانى، در كبد تجزیه، خنثى و دفع مى شوند.
7- اكثر ذرات و میكروب ها كه از طریق سیستم گوارش وارد بدن و گردش خون شده اند در كبد از بین مى روند.
این عضو بدن قدرت فوق العاده اى در بازسازى خود دارد.
هپاتیت ویروسى انواع مختلفى دارد كه عبارت اند از:
هپاتیت A : از راه مدفوع منتقل مى شود و بعد از ابتلا، بهبودى صورت مى گیرد و خطرناك نیست.
هپاتیت B : از راه خون و فرآورده هاى خونی و تماس جنسى منتقل مى شود و مى تواند موجب تخریب نسج كبد شود.
هپاتیت C : شبیه هپاتیت B است اما شیوع آن در بین مردم بسیار كم است.
هپاتیت D : ویروس عامل این بیمارى به تنهایى نمى تواند موجب بیمارى شود و معمولاً در افرادى كه مبتلا به هپاتیت B هستند دیده مى شوند.
هپاتیت E : شبیه هپاتیت A است و از راه مدفوع منتقل مى شود و خطرناك نیست.
هپاتیت B چیست
این بیماری در اثر ورود ویروس هپاتیت B به بدن ایجاد مى شود كه براى راحتى آن را (HBV ( HEPATITIS B VIRUSمى نامند.
در آمریكا سالانه 250000 مورد جدید تشخیص داده مى شود، اما در آسیا تعداد مبتلایان، بالغ بر صدها میلیون نفر است. در آمریكا 50 درصد علت شیوع آن شركاى جنسى متعدد است. انتشار این بیمارى از طریق خون، فرآورده هاى خونى و وسائل آلوده به خون، و در مرتبه بعدى دارو قرار دارد.
هپاتیت B مسرى تر از ویروس ایدز است، مثلاً: ویروس هپاتیت B مى تواند تا حدود 10 روز بیرون از بدن زنده بماند. در حالى كه ویروس ایدز HIV حداكثر چند ساعت بعد از خروج از بدن از بین مى رود. هنگامى كه یك نفر به این ویروس آلوده مى شود ممكن است بین یك تا شش ماه طول بكشد تا علائم گسترش یابد،در این صورت سه حالت زیر ممكن است رخ دهد:
1- بیشتر بیماران به سمت هپاتیت B حاد مى روند و بعد به طور كامل بهبود پیدا مى كنند.
2- درصد كمى به صورت ناقلین سالم مى مانند.
3- تعدادى تبدیل به هپاتیت B مزمن مى شوند.
بعضى از افراد بعد از گذراندن دوره حاد بیمارى یا بدون سابقه قبلى ابتلا به این بیمارى، یا ورود ویروس به بدن به ناقلین سالم تبدیل مى شوند. اینگونه بیماران بالقوه آلوده هستند و مى توانند بیمارى را به افراد سالم منتقل نمایند. هیچ گونه علائم بالینى ندارند و حتى آزمایش خون این افراد وجود بیمارى را ثابت نمى كند و به همین دلیل این گروه خطرناك ترین گروه در انتقال و شیوع بیمارى در جامعه هستند. تنها راه اثبات وجود ویروس در بدن ناقلین سالم، نمونه بردارى از كبد است.
هپاتیت B حاد: بسیارى از بیماران كه مبتلا به هپاتیت B حاد مى شوند هیچ علائمى ندارند یا این كه علائم بسیار خفیف هستند و توجه بیمار یا پزشك را جلب نمى كند. به طور كلى علائم بالینى طیف وسیعى را در بر مى گیرد؛ و از یك بیمارى خیلى خفیف بدون علائم واضح بالینى تا نارسایى شدید كبد به صورت حاد را شامل مى شود. حدود 2 درصد از مبتلایان به طور ناگهانى و سریع به سمت نارسایى حاد كبد سیر مى كنند. به طور كلى 90 تا 95 درصد افرادى كه دچار هپاتیت B حاد مى شوند بدون هیچ عارضه اى بهبود مى یابند و تنها 5 تا 10 درصد مبتلایان تبدیل به هپاتیت مزمن مى شوند.
علائم بالینى هپاتیت حاد:
1- از دست دادن اشتها؛ تهوع، استفراغ.
2- درد عضلانى و گاهى درد در مفاصل.
3- درد و حساسیت در ناحیه فوقانى و راست شكم (محل قرار گرفتن كبد)
4- درد شكم و اسهال
5- زرد شدن سفیدی چشم و رنگ پوست
6- تغییر رنگ ادرار و مدفوع به طورى كه رنگ ادرار شبیه چاى و رنگ مدفوع سفید و شیرى رنگ مى شود.
سیر بیمارى هپاتیت مزمن B
سیروز كبدى یا تخریب نسج كبد كه منجر به نارسایى كبد مى شود، سرطان كبد، مرگ.
در هپاتیت مزمن B علائم بالینى در صورت تخریب نسج كبد ایجاد مى شود كه در مراحل انتهایى بیمارى به صورت های زیر دیده می شود:
1- زردى شدید پوست و چشم
2- كاهش وزن شدید

3- بى اشتهایى
4- تجمع مقدار زیادى آب در حفره شكم
با توجه به شیوع بسیار زیاد این بیمارى در كشور ما و به دلیل عدم دسترسى به آمار صحیح و علمى، مى توان با توجه به آمار كشور آمریكا میزان مرگ و میر ناشى از این بیمارى در كشورمان را تخمین زد. بعضى از افراد بعد از گذراندن دوره حاد بیمارى یا بدون سابقه قبلى ابتلا به این بیمارى، یا ورود ویروس به بدن به ناقلین سالم تبدیل مى شوند.
اینگونه بیماران بالقوه آلوده هستند و مى توانند بیمارى را به افراد سالم منتقل نمایند. هیچ گونه علائم بالینى ندارند و حتى آزمایش خون این افراد وجود بیمارى را ثابت نمى كند و به همین دلیل این گروه خطرناك ترین گروه در انتقال و شیوع بیمارى در جامعه هستند.تنها راه اثبات وجود ویروس در بدن ناقلین سالم، نمونه بردارى از كبد است.
تشخیص بیمارى:
اساس تشخیص بر پایه آزمایش خون است. در حال حاضر اكثر مبتلایان، به وسیله سازمان انتقال خون  براساس انجام آزمایش خون روى خون هاى اهدایى تشخیص داده مى شوند. انجام آزمایش HBSAG و مثبت بودن آن تنها وجود ویروس در بدن را ثابت مى كند و با انجام آزمایش هاى تكمیلى دیگر، مبتلایان به هپاتیت حاد را از نوع مزمن جدا مى كند. البته تشخیص قطعى با نمونه بردارى از كبد صورت مى گیرد.
درمان و پیشگیرى
در حال حاضر درمان هاى متعددى براى شكل مزمن بیمارى وجود دارد كه ممكن است شانس فرد رادر پاك شدن از عفونت افزایش دهد.
جلوگیرى از ورود ویروس به بدن مهمترین اقدامى است كه براى پیشگیرى باید انجام گیرد. همانند بیمارى ایدز  باید با در نظر گرفتنراه هاى سرایت بیمارى، موارد ذیل را به منظور نجات جامعه انجام داد:
1 - آگاهى دادن به جوانان درباره انتقال بیمارى از راه تماس جنسى بدون حفاظت
2 - توزیع سرنگ رایگان در بین معتادان
3 - اعمال قوانین بهداشتى و رعایت اصول استریل كردن در مراكز درمانى و بهداشتى و مراكز دیگرى كه مى توانند موجب سرایت بیمارى شوند
4 - انجام واكسیناسیون
با تمام توضیحات فوق، یك سوم افراد مبتلا نمى دانند كه به چه دلیل و چگونه و چه زمانى به این بیمارى مبتلا شده اند. واكسیناسیون علیه این بیمارى یكى از مهمترین و مطمئن ترین راه هاى پیشگیرى از ابتلا به این بیمارى است.
چه كسانى باید علیه هپاتیت B واكسینه شوند
1 - افراد 18 سال و پائین تر.
2 - افراد بالاى 18 سال كه خطر سرایت بیمارى به آنها زیاد است شامل: افرادى كه شركاى جنسى متعدد دارند؛ مردان همجنس باز؛ افرادی که همسرشان مبتلا به این بیماری است؛ معتادان تزریقى؛ پرسنل مراكز بهداشتى و درمانى یا پرستارانى كه از مبتلایان به هپاتیت نگهدارى مى كنند؛ افرادى كه به دلیل نارسایى كبد دیالیز خونى مى شوند؛ افراد مبتلا به هموفیلى كه فاكتورهاى انعقادى دریافت مى كنند؛ کسانی که درمناطقی زندگی می کنند که بیماری در آنجا به صورت بومی شیوع دارد، از جمله ایران.
براى ایجاد مصونیت دائمى باید سه تزریق در سه نوبت طبق برنامه انجام شود: اگر یك نوبت تزریق فراموش شد باید به مجرد یادآورى تزریق را انجام داد، در این صورت نیازى به تجدید واكسیناسیون از ابتدا نیست. در نوزادان نباید سومین تزریق را قبل از 6 ماهگى انجام داد چرا كه در این صورت مصونیت دائمى نمى دهد. نوجوانان بین سنین 11 تا 15 سالگى تنها دو تزریق با فاصله 4 تا 6 ماه لازم است. واكسن هپاتیت را مى توان همزمان با دیگر واكسن ها تزریق كرد.
چه كسانى نباید علیه هپاتیت واكسینه شوند
1 - افرادی که به واكسن هپاتیت حساسیت شدید دارند
2 – کسانی که سابقه ابتلا به هپاتیت دارند. همچنین افرادى كه بسیار ضعیف و بیمار هستند باید تا زمان بهبودى از تزریق واكسن خوددارى نمایند.
پی نوشت:
(1) دوره نهفتگى: به مدت زمانى كه بین ورود ویروس یا عامل بیمارى به بدن تا بروز علائم بالینى طول مى كشد«دوره نهفتگی » گویند.

 

زونا

 

شرح بیماری
زونا بیماری ویروسی است که عامل مولد آن شبیه ویروس آبله مرغان است. تاولهای منطقه‌ای یا زونا تاولهای کوچکی هستند که جنب یکدیگر در منطقه یک عصب محیطی و در امتداد مسیر آن پدید می‌آید و با درد و سوزش همراه است. پوست سینه و پشت بیشتر به آن دچار می‌گردد. معالجه زونا داروی مسکن ، ویتامین B و اورومیسین است. روی تاولها گرد تالک می‌مالند. پس از بهبودی اثرات تاولها و زخمها باقی می‌ماند. بیماری زونا مصونیت ایجاد می‌کند. ویروس زونا با ویروس آبله و آبله مرغان از یک گروه است. زونا می‌تواند در هر سنی‌ رخ‌ دهد، اما در افراد بالای‌ 50 سال‌ شایع‌تر است‌.

علایم‌ شایع‌

* تاول‌های‌ قرمز و دردناک‌ که‌ امکان‌ دارد در هر جایی‌ از بدن‌ به‌ وجود آیند. این‌ تاول‌ها 5 - 4 روز پس‌ از آغاز علایم‌ اولیه‌ ظاهر می‌شوند. تاول‌ها معمولا در روی‌ یک‌ نوار پهن‌ پوست‌ قرمز در امتداد مسیر رشته‌های‌ عصبی‌ حسی‌ در یک‌ ناحیه‌ خاص‌ پوست‌ پدید می‌آیند. تاول‌ها را غالبا می‌توان‌ در ناحیه‌ قفسه‌ سینه‌ دید که‌ البته‌ تنها در یک‌ طریف‌ بدن‌ گسترش‌ می‌یابند.

* تب‌ و لرز خفیف

‌
* احساس‌ کسالت

‌
* تهوع‌ ، دل‌پیچه‌ یا اسهال‌ خفیف

‌
* درد روی‌ قفسه‌ سینه ‌، صورت‌ ، یا درد سوزشی‌ در پوست‌ شکم‌ بر حسب‌ ناحیه‌ای‌ که‌ گرفتار شده‌ است‌.

علل‌
زونا توسط‌ همان‌ ویروس‌ آبله‌ مرغان‌ ایجاد می‌شود. این‌ ویروس‌ ممکن‌ است‌ سال‌ها در نخاع به‌ حالت‌ خفته‌ باقی‌ بماند تا زمانی‌ که‌ در اثر یک‌ عامل‌ تحریکی‌ دوباره‌ بیدار شود. اما این‌ بار دیگر بیماری‌ آبله‌ مرغان‌ ایجاد نمی‌شود، بلکه‌ زونا رخ‌ می‌دهد.

عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر

* سن‌ بالای‌ 50 سال‌
* استرس
* بیماری‌ هوجکین
* وجود یک‌ بیماری‌ که‌ باعث‌ کاهش‌ مقاومت‌ بدن‌ شده‌ باشد.
* استفاده‌ از داروهای‌ سرکوب‌کننده‌ ایمنی‌ یا ضد سرطان
* جراحی‌ یا تاباندن‌ اشعه‌ به‌ نخاع‌
* لوسمی یا لنفوم

پیشگیری‌
در حال‌ حاضر نمی‌توان‌ از آن‌ پیشگیری‌ به‌ عمل‌ آورد. واکسنهای‌ تحقیقاتی‌ که‌ برای‌ پیشگیری‌ از آبله‌ مرغان‌ در حال‌ آزمایش‌ هستند نتوانسته‌اند جلوی‌ زونا را بگیرند. البته‌ فرد با یک‌ بار گرفتن‌ زونا ، تا آخر عمر در برابر آن‌ ایمن‌ خواهد بود، مگر در موارد نادر.
عواقب‌ مورد انتظار
تاول‌های‌ پوستی‌ در عرض‌ 21 - 14 روز پاک‌ می‌شوند. البته‌ درد ممکن‌ است‌ تا یک‌ ماه‌ دیگر یا بیشتر طول‌ بکشد. با یک‌ بار گرفتن‌ زونا، معمولا فرد در برابر آن‌ ایمنی‌ پیدا می‌کند، اما تعداد کمی‌ از افراد بوده‌اند که‌ بیش‌ از یک‌ حمله‌ زونا داشته‌اند.

عوارض‌ احتمالی‌

* عفونت‌ باکتریایی‌ ثانویه‌ در تاول‌های‌ زونا
* درد مزمن ‌، خصوصا در سالمندان ‌، که‌ تا ماه‌ها یا سال‌ها در مسیر رشته‌های‌ حسی‌ محل‌ قبلی‌ وجود تاول‌ها باقی‌ می‌ماند.
* زخم‌ قرنیه
* عفونت‌ دستگاه‌ عصبی‌ مرکزی‌

درمان‌
اصول‌ کلی‌

* تشخیص‌ معمولا تا زمان‌ بروز بثور پوستی‌ امکان‌پذیر نیست‌. قبل‌ از آن‌، علایم‌ ممکن‌ است‌ شبیه‌ آپاندیسیت، جمع‌ شدن‌ مایع‌ دور ریه‌ یا سایر بیماری‌ها باشند.
* ندرتا آزمایش‌ خون ‌، کشت‌ مایع‌ تاول‌ها و نمونه‌برداری‌ از پوست‌ انجام‌ می‌گیرد.

* هدف‌ اصلی‌ درمان‌ عبارت‌ است‌ از تخفیف‌ خارش‌ و درد تا حدامکان‌، که‌ برای‌ این‌ کار معمولا از داروهای‌ مالیدنی‌ و خوراکی‌ استفاده‌ می‌شود. دردی‌ که‌ پس‌ از پاک‌ شدن‌ تاول‌ها باقی‌ می‌ماند را خیلی‌ مشکل‌ بتوان‌ درمان‌ کرد، و متأسفانه‌ هیچ‌ راه‌ قطعی‌ برای‌ پیشگیری‌ از آن‌ وجود ندارد.

* در وان‌ آبی‌ بخوابید که‌ به‌ آن‌ نشاسته‌ ذرت یا پودر جو دوسر اضافه‌ شده‌ باشد.

* سایر روش‌های‌ کاهش‌ درد نیز مطرح‌ هستند، اما تأثیر هیچ‌ کدام‌ به‌طور قطعی‌ اثبات‌ نشده‌ است‌. این‌ روش‌ها عبارتند از تحریک‌ یا مالش‌ متناوب‌، استفاده‌ از جریان‌ الکتریکی‌ در پوست‌ ، گرما ، اسپری‌ سرد ، و قطع‌ رشته‌های‌ عصبی‌ یا جراحی‌

داروها

* لوسیون کالامین برای‌ تاول‌ها
* برای‌ درد خفیف‌ می‌توان‌ از دارویی‌ مثل‌ استامینوفن استفاده‌ کرد.
* در صورت‌ لزوم‌، ضد دردهای‌ قوی‌تر مورد استفاده‌ قرار خواهند گرفت‌.
* داروهای‌ آرام‌بخش‌ برای‌ مدتی‌ کوتاه‌
* داروهای‌ کورتیزونی‌ برای‌ تخفیف‌ درد در موارد شدید
* امکان‌ دارد آسیکلوویر (یک‌ نوع‌ داروی‌ ضد ویروسی‌) تجویز شود.
* در موارد شدید می‌توان‌ رشته‌های‌ عصب‌ حسی‌ را با تزریق‌ ماده‌ بی‌حس‌ کننده‌ بلوک‌ کرد.

درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

* اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ زونا را دارید.
* اگر علی‌رغم‌ درمان ‌، درد غیرقابل‌ تحمل‌ باشد.
* اگر دچار علایم‌ جدید و غیر قابل‌ توجیه‌ شده‌اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممکن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشند.

قارچ هاى پوستى

 

بیمارى هاى قارچى پوست دسته اى از بیمارى هاى عفونى پوست هستند كه این بیمارى ها معمولا در فصل گرم سال و شرایط تشدید تعریق شدت و شیوع بیشترى دارند. رطوبت، تعریق و گرما باعث شیوع و گسترش بیشتر بیمارى هاى قارچى پوست مى شوند و بهترین راه پیشگیرى رعایت بهداشت فردى است.

جوان:بیمارى هاى قارچى پوست دسته اى از بیمارى هاى عفونى پوست هستند كه این بیمارى ها معمولا در فصل گرم سال و شرایط تشدید تعریق شدت و شیوع بیشترى دارند. رطوبت، تعریق و گرما باعث شیوع و گسترش بیشتر بیمارى هاى قارچى پوست مى شوند و بهترین راه پیشگیرى رعایت بهداشت فردى است.

انواع عفونت هاى قارچى:

۱- عفونت قارچى ناخن:

بدن به صورت طبیعى میزبان انواعى از میكروارگانیسم ها شامل باكتریها و قارچ ها است. برخى از این میكروارگانیسم هابراى بدن مفید هستند. بقیه ممكن است به سرعت تولید مثل كنند و عفونت ها را تشكیل دهند. قارچ ها مى توانند روى بافت هاى مرده مو، ناخن ها و لایه هاى بیرونى پوست زندگى كنند. عفونت هاى قارچى ناخن اغلب بیشتر در بالغین دیده مى شوند. این عفونت ها اغلب به دنبال عفونت قارچى پا هستند. درمان عفونت هاى قارچى ناخن ممكن است مشكل باشد و اغلب عود مى كنند. ناخن هاى پا اغلب بیش از ناخن هاى دست مبتلا مى شوند. افرادیكه به صورت مداوم به استخرهاى شناى عمومى ، ژیمناستیك یا حمام هاى عمومى مى روند - و افرادیكه زیاد عرق مى كنند به صورت معمول عفونت هاى شبه مخمرى دارند، زیرا قارچ هایى كه این عفونت ها را ایجاد مى كنند در نواحى گرم و مرطوب رشد مى كنند. خطر ابتلا به یك عفونت قارچى با كفش هاى تنگ ، رطوبت طولانى مدت پوست یا جراحات كوچك پوست یا ناخن افزایش مى یابد. علایم تغییرات ناخن: شكنندگى ، بد رنگ شدن، ازدست رفتن حالت صیقلى و درخشندگى ناخن، ضخیم شدن ناخن، بد ریختى شكل ناخن، تكه تكه شدن ناخن، نرم شدن(جداشدن) ناخن.

۲- كچلى:

TINEA(كچلى) ، نوعى عفونت قارچى مو، پوست یا ناخن ها است. هنگامیكه روى پوست است ،TINEA (كچلى) معمولا در ناحیه قرمز كوچكى به اندازه یك نخود شروع مى شود. همچنان كه رشد مى كند، به یك دایره یا حلقه گسترش مى یابد.

TINEA (كچلى) اغلب RINGWORM (كرم حلقوى) نامیده مى شود زیرا شبیه كرم هاى ریزى زیر پوست است(اما در حقیقت كرم نیستند.) به دلیل اینكه قارچى كهTINEA را ایجاد مى كند (RINGWORM) روى بخش هاى مختلف بدن زندگى مى كند ، براى بخشى از بدن كه مبتلا مى كند ، نامگذارى مى شود.

كچلى با TINEA PEDIS

كچلى پا ،عفونت قارچى پا یا RINGWORM پا ، نوعى عفونت پا است كه توسط قارچ ها ایجاد مى شود. واژه پزشكى آنTINEA PEDIS است. كچلى پا ممكن است مدت كوتاه یا طولانى طول بكشد و ممكن است پس از درمان دوباره بازگردد. از عفونت هاى قارچى كه به نام عفونت هاى كچلى شناخته مى شوند، كچلى پا معمولترین است. این نوع عفونت همزمان با عفونت هاى قارچى دیگر پوست مثل كچلى كشاله ران رخ مى دهد. این قارچ ها در نواحى گرم و مرطوب رشد مى كنند. خطر ابتلا به كچلى پا در موارد زیر افزایش مى یابد: پوشیدن كفش هاى تنگ ، به خصوص اگر پلاستیكى باشند، مرطوب بودن پا به خصوص براى دوره زمانى طولانى ، تعریق زیاد،جراحت كوچك پوست یا ناخن.

كچلى پا واگیردار است و مى تواند از طریق تماس مستقیم یا تماس با كفش ها، جوراب ، یا سطوح دوش یا استخر سرایت كند. معمولترین علایم ترك برداشتن، پوسته پوسته شدن و جدا شدن پوست بین انگشتان پا است. ناحیه مبتلا معمولا قرمز و خارش دار است. بیمار ممكن است احساس سوزش یا گزش كند و تاول ، ترشح و كبره وجود داشته باشد. علاوه بر انگشتان پا، علایم مى تواند روى پاشنه هاى پا ، كف پاها و بین انگشتان رخ دهد.

كچلى كشاله ران:

یك عفونت قارچى ناحیه ران است كه توسط قارچها ایجاد مى شود. كچلى كشاله ران تقریبا انحصارا در مردان بالغ رخ مى دهد. این بیمارى مى تواند گاهى اوقات با كچلى پا همراه شود مى تواند كچلى كشاله ران با اصطكاك ناشى از لباسها و رطوبت طولانى مدت در ناحیه كشاله ران شعله ورشود (از قبیل رطوبت ناشى از تعریق).

كچلى كشاله ران ممكن است واگیر داشته باشد. این بیمارى ممكن است از فردى به فرد دیگر با تماس مستقیم پوست با پوست یا تماس با لباس آلوده سرایت كند. كچلى كشاله ران معمولا اطراف چین هاى بالاى ران باقى مى ماند و كیسه بیضه یا آلت تناسلى را در بر نمى گیرد. شدت این بیمارى اغلب نسبت به دیگر عفونت هاى كچلى كمتر است اما ممكن است مدت طولانى باقى بماند. كچلى كشاله ران ممكن است به مقعد گسترش یابد كه سبب خارش و ناراحتى مقعد مى گردد.

علایم آن :

خارش كشاله ران، چین هاى پوستى ران یا مقعد، پوست تیره یا روشن غیر طبیعى، قطعات فلس مانند (پوسته پوسته) برجسته قرمز كه تاول مى زند و ترشح دارد. تكه ها اغلب لبه هاى تیزى دارند. اغلب در اطراف سطح خارجى قرمزتر هستند و رنگ پوست در مركز طبیعى است. این مسئله ظاهر یك حلقه را ایجاد مى كند.

كچلى بدن

قارچ ها در نواحى گرم و مرطوب رشد مى كند. بهداشت بد ، رطوبت طولانى مدت پوست(از قبیل رطوبت ناشى از تعریق) و جراحات خفیف پوست و ناخن خطر یك عفونت قارچى را افزایش مى دهد. كچلى بدن واگیرداراست. بیمارى مى تواند از طریق تماس مستقیم با فرد مبتلا یا تماس با شانه، لباس آلوده، یا سطوح آلوده كف یا دیواره هاى حمام یا سطوح استخر سرایت كند. قارچ مى تواند توسط حیوانات خانگى (گربه ها حاملین معمول هستند) نیز گسترش یابد. علایم آن شامل خارش و كهیر پوستى حلقوى قرمز رنگ است. كهیر، ممكن است روى بازوها، پاها، صورت یا دیگر نواحى در معرض بدن رخ دهد. مرز ضایعات كهیر پوسته پوسته است.

۳-عفونت قارچى سر:

علایم شامل ضایعات كروى پوسته پوسته روى پوست سر هستند. این نواحى اى ممكن است قرمز یا متورم (ملتهب) باشند. ممكن است نواحى وجود داشته باشد كه بواسطه موهایى كه جداشده اند، كچل بنظر برسد، ممكن است نقاط سیاه رنگ كوچك روى پوست سر وجود داشته باشد. خارش پوست سر ممكن است مختصر باشد یا ممكن است اصلا رخ ندهد. گاهى اوقات ممكن است ضایعات پر از چرك روى پوست سر((KERIONS وجود داشته باشد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

کرفس تمیزکننده کلیه و روده

دانشمندان بر این عقیده هستند که کرفس بهترین ماده غذایی است برای عفونت مجاری ادراری و اسید اوریک بالا از طریق تمیز کردن کلیه و مجاری ادراری است . دانشمندان بر این عقیده هستند که کرفس بهترین ماده غذایی است برای عفونت مجاری ادراری و اسید اوریک بالا از طریق تمیز کردن کلیه و مجاری ادراری است . ترپین ماده معطر کرفس، مانع از باقی ماندن سنگ کلیه در مجاری ادراری و یا آلودگی میکروبی و درد می شود.

به گزارش ایسنا، کرفس کلیه و مثانه را تمیز می کند. از تولید سنگ کلیه و مثانه جلوگیری می کند و ملین است.

پتاسیم موجود در غده و تنه کرفس جریان ادرار را تحریک و کلیه و مثانه را تمیز می کند و بیش از همه برای بیماران نقرسی مفید است زیرا در خون این افراد اسیداوریک با غلظت بالا غالبا دیده می شود .

روغن اتری که در کرفس وجود دارد باعث گشاد شدن مجاری کلیه می شود به طوری که اسید اوریک بهتر دفع می گردد. آلودگی میکروبی ضعیف درروده نیز در اثر ترپین از بین می رود.

کرفس باعث تحریک شدیدتر روده شده و سایر ناراحتی هایی از این قبیل بر اثر خوردن کرفس بهبود می یابند.

تجربه نشان داده است که یک وعده غذای کرفس بوی بد دهان را از بین می برد. احتمالا موادی که در معده تولید می شوند با مواد معطر کرفس ترکیب شده و از بوی بد دهان جلوگیری می کند.

کسانی که از بوی بد دهان رنج می برند باید هرروز مقداری کرفس میل کنند، در صورتی که نتیجه ای نداد بایستی به پزشک مراجعه کرد . از قدیم گفته اند که کرفس باعث شادی و شادابی می شود.

برای اینکه به روده های خسته و پیر کمک شود ، توصیه می شود که هر روز یک لیوان عصاره کرفس مصرف شود. از این طریق روده به روش طبیعی تخلیه می شود.

کرفس در تقویت معده و اعصاب موثر است.

آب کرفس خام درمان خوبی برای گرفتگی صداست.

خوردن کرفس حافظه را زیاد و قلب را پاک می کند و دیوانگی ، جذام و پیسی را برطرف می کند.

کرفس به علت دارا بودن فسفر زیاد ، در ازدیاد هوش و افزایش شیر مادر موثر است .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تعدادی از جالب ترین نوآوری های

فلج اطفال

 

لینک کوتاه این مقاله :
http://www.niazemarkazi.com/article/pdf/10002896.html

فلج اطفال (پوليو)علل و عوارض آن

فلج اطفال
بيماري فلج اطفال را هزار و پانصد سال قبل از مسيح مي شناختند ولي از ويروس و چگونگي آن بي اطلاع بودند بعدها معلوم شد که اين بيماري مسري و همه گير است . ويروس در خون ، مدفوع و دستگاه عصبي وجود دارد اين بيماري با پيشرفت تمدن نسبت مستقيم دارد يعني در ممالک متمدن خيلي فراوانتر از نقاط عقب افتاده است .
● نشانه هاي فلج اطفال
سابق بر اين تصور مي شد که اين بيماري مخصوص کودکان است ولي اين تصور اشتباه بود زيرا تمام کساني که با ويروس روبرو مي شوند به بيماري مبتلا ميگردند و عده اي از مبتلايان به اين بيماري ، فلج و زمين گير مي شوند . دوره نهفتگي متوسط فلج کودکان ۱۰ روز است .
گاهي ويروس اين بيماري مدتها در گلو و روده ي اشخاص سالم بدون ايجاد مزاحمت زندگي مي کند ولي به محض مساعد شدن زمينه مزاجي شخص از قبيل پرکاري ، واکسيناسيون ، کشيدن دندان ، درآوردن لوزه ها و بيماريهاي ديگر عامل بيماري شروع به رشد و فعاليت کرده وارد دستگاه عصبي مي شود و باعث فلج مي گردد . يکدسته نشانه هاي مقدماتي براي اين ناخوشي وجود دارد مانند تب ، سردرد ، تهوع ، گلودرد که چند ساعت يا چند روز طول کشيده و سپس بکلي برطرف مي گردد و بيمار بهبود کامل پيدا مي کند . در برخي از افراد ناخوشي با همين علائم مقدماتي خاتمه مي يابد و فلج ي بوجود نمي آيد ( شکل ساقط شونده ) ولي در بعضي از افراد ۵ تا ۸ روز بعد از علائم مقدماتي بيماري ، دوباره تب ميکنند و علائم مننژيت کاذب پيدا مي کنند مانند سفتي گردن ، سردرد شديد ، استفراغ ، درد عضلات و گاه علائم عصبي پيدا مي شود . اين علائم نيز در عرض ۳ تا ۸ روز بهبود کامل پيدا مي کند ( نوع غير فلج ي ) گاهي هم به دنبال نشانه هاي ياد شده فلج هاي شل در گروهي از عضلات بدن عارض مي شود ، وسعت و محل اين فلج ها با وسعت آسيب هاي مغزي و نخاعي مربوط مي باشد يعني هر چه ضايعات مراکز مغزي بيماري زيادتر باشد فلج هاي حاصله وسيع تر خواهد بود . در تمام موارد شدت و وسعت فلج ها زياد است و بتدريج در عرض چندين هفته يا چندين ماه و ۳ سال تخفيف پيدا مي کند يعني به آرامي تعدادي از عضلات فلج شده کار خود را باز مي يابند ولي عده اي از عضلات براي هميشه فلج باقي مي ماند . بطور کلي اگر تا ۳ سال فلج خوب نشود حتماً براي تمام عمر بيادگار خواهد ماند .
● طريقه سرايت
عامل بيماري گاه مستقيماً از راه ترشحات حلق و بيني به اطرافيان سرايت مي کند و يا به طور غيرمستقيم يعني بتوسط ادرار يا مدفوع و وسايل بکار رفته بيمار يا آبهاي آلوده سبب ابتلاء ديگران ميشود . ويروس بيماري در گلوي بيماران ۲ تا ۵ روز قبل و ۳ تا ۵ روز بعد از بروز علائم وجود دارد . برخي عوامل رسيدن ويروس را به مرکز عصبي آسان مي کنند مانند حاملگي ، خستگي مفرط ، ورزشهاي سنگين ، کشيدن دندان ، درآوردن لوزه ها ، تزريق واکسن هاي مخلوط و غيره . در دهات و مراکز دور از بهداشت ، افراد خردسال بيشتر در معرض آلودگي ميباشند يعني کودکان زودتر از پنج سال آلوده مي شوند ولي در نقاطي که توجه زيادي به بهداشت مي شود چون در زمان کودکي آلودگي کمتر ايجاد مي گردد بنابراين اطفال مصونيت پيدا نمي کنند بهمين جهت در دوران جواني که خطر بروز فلج و باقي ماندن آن زيادتر است مبتلا ميگردند .
● پيشگيري
با وجود کوششهاي فراواني که انجام شده امروزه بخوبي معلوم شده است که جدا نمودن افراد و تعطيل کردن مدارس يا اردوگاه ها يا بتأخير انداختن سال تحصيلي هيچ کدام نتوانسته اند در مشي همه گيري تغييري دهند . ميتوان در مواقع همه گيري از چند توصيه زير که بر اساس اطلاعات موجود پايه گذاري شده است استفاده نمود : ۱ از معاشرت با خانواده ها و اجتماعاتي که بيماري در آنها شايع است بايد خودداري کرد . ۲ خودداري از خستگي مفرط و لرز ( آب تني در استخرهاي سرد ) و سوختگي از نور خورشيد . ۳ احتراز از خوردن ميوه جات و سبزيجات خام که خوب ضدعفوني نشده اند . ۴ جلوگيري از لوزه برداري و ساير اعمال جراحي در حلق و دهان . ۵ خودداري از تزريقات بي مورد و بتأخير انداختن واکسنهاي ديفتري ، سياه سرفه و کزاز .. عده اي عقيده دارند که روش هاي زير در پيشگيري از انتشار بيماري تا حدي مؤثر است : بيماران را دست کم بايد بمدت ۲ تا ۳ هفته جدا کرد . ضدعفوني کردن بيني و حلق با محلولهاي شستشوي ضدعفوني کننده تا حدي مفيد هستند .
براي ضدعفوني کردن ملحفه ها ، دستمال و پوشاک ميتوان از سولفات مس ، آب آهک و آب ژاول استفاده کرد .
بايد مدت ۳ تا ۴ هفته از رفتن بيمار به مدرسه ممانعت کرد . براي افراد سالم رعايت بهداشت ، شستشوي دست ها قبل از صرف غذا جدا نمودن وسايل بيماران از وسائل افراد سالم ، خودداري از انداختن اخلاط در خارج از منزل و مصرف آبهاي تصفيه شده سودمند است . بهترين و مؤثرترين وسيله براي مبارزه با اين بيماري پيشگيري از آن توسط واکسيناسيون است.
● ايمني
مشکل کنترل فلج اطفال ( پوليوميليت) با کشف واکسن هاي مؤثر و بدون خطر بر عليه اين بيماري تا حد زيادي حل شده است . دو نوع واکسن در دسترس است : ۱ ( واکسن سالک ) يا واکسن تزريقي . ۲ واکسن زنده ضعيف شده ( واکسن سايين ) يا واکسن خوراکي : واکسن زنده سه ظرفيتي پوليو که از راه دهان مصرف ميشود در سال ۱۹۶۳ تهيه گرديد در حقيقت محتوي سه سويه ويروس پوليو ميباشد . نخستين واکسيناسيون کامل با اين نوع واکسن در بيشتر از ۹۰٪ افراد واکسينه شده ايجاد ايمني مي کند . اين نوع واکسن ارجح مي باشد . اولين نوبت مقدار واکسن در ۲ ماهگي و نوبت ديگر به فاصله ۸ هفته داده ميشود و نوبت چهارم در ۱۲ تا ۱۸ ماهگي و نوبت پنجم در ۴ تا ۶ سالگي و بالاخره يک نوبت تکميلي باليني در سنين ۱۱ تا ۱۲ سالگي خورانده شود . اين نخستين ويروس جانوري بود كه به فرم كريستاله درآمد. پيش از اين، ويروس گياهي "موزاييك تنباكو" ، در سال ‪ ۱۹۳۵به فرم كريستاليزه درآمده بود. فلج اطفال يك بيماري حاد ويروسي است كه دامنه آن مي تواند از عفونت بدون علامت تا فلج و مرگ متغير باشد. اين بيماري با ويروس هاي وحشي پوليو كه در سه تيپ يك، دو و سه وجود دارد ايجاد مي شود و بيشتر در فصل تابستان و پاييز رخ مي دهد. فلج اطفال در هر سني ممكن است اتفاق بيفتد ولي بيشتر بيماري كودكان و نوجوانان است. همچنين ‪ ۱۰۱سال پيش در چنين روزي ، "رودلف آلبرت فون كوليكه"، بافت شناس و رويان شناس سوييسي ، چشم از جهان فروبست. او نخستين كسي بود كه در سال ‪ ۱۸۴۸موفق به جداسازي سلول عضله صاف شد. وي همچنين نشان داد كه نورون ها، استطاله هايي از سلول عصبي هستند. فون كوليكه، تحقيقاتي نيز در مورد سلول هاي زاياي اسپرم و تخمك و چگونگي تشكيل اين سلول ها انجام داد. او معتقد بود كه هسته سلول، حاوي عناصر وراثتي است.
مي تواند از عفونت بدون علامت تا فلج و مرگ متغير باشد . بيماري توسط ويروسهاي وحشي پوليو كه در سه تيپ ۱و۲و۳ وجود دارد ايجاد مي گردد و بيشتر در فصل تابستان و پاييز رخ مي دهد . فلج اطفال در هر سني ممكن است اتفاق بيفتد ولي بيشتر بيماري كودكان و نوجوانان است . بهبود استانداردهاي زندگي مي تواند موجب بروز بيماري در سنين بالاتر و در افرادي شود كه در كودكي به ايمني ناشي از عفونت دست نيافته اند . متعاقب ابتلا به يك نوع ويروس فلج اطفال ، ايمني نسبت به آن براي تمام عمر كسب مي شود ولي مصونيت متقاطع بين سه نوع ويروس فلج اطفال وجود ندارد ( مصونيت نسبت به دو نوع ديگر ويروس وجود ندارد ) و بهمين علت فرد مبتلا به فلج اطفال را بهنگام ابتلا به بيماري بايد واكسينه نمود . تنها مخزن ويروس ، انسان است . و يروسهاي پوليو در محيط غير زنده در مدت كوتاهي از بين مي روند . راههاي انتقال ويروس در مناطقي كه وضعيت بهداشتي آنها در سطح پاييني است از طريق مدفوعي دهاني مي باشد و در جاهايي كه وضعيت بهداشتي مطلوبي دارند انتشار از طريق تنفسي است . ممكن است تعداد زيادي از افرادي آلوده به ويروس شده و بيماري آنها بصورت عفونت بدون علامت باشد كه اين افراد علائمي از بيماري نشان نمي دهند و براي درمان مراجعه نمي كنند ولي مي توانند ويروس پوليو را به ديگران انتقال دهند تنها ۳% از افراد آلوده شده به فرم فلج ي بيماري مبتلا مي گردند . تاكنون داروي اختصاصي مناسبي براي درمان فلج اطفال پيدا نشده است
● وضعيت فلج اطفال در جهان :
ريشه كني بيماري فلج اطفال از سال ۱۹۸۸ در دنيا آغاز شده است و از آن زمان تاكنون اين بيماري مهلك در بعضي از كشورهاي جهان ريشه كن شده است . سه منطقه در جهان كه شامل كشورهاي آمريكايي ( در سال ۱۹۹۴ ميلادي ) ، غرب اقيانوس آرام (در سال ۲۰۰۰ ميلادي ) و اروپا ( در سال ۲۰۰۲ ميلادي ) كه ۵۵% جمعيت كل دنيا را تشكيل مي دهند گواهينامه منطقه عاري از پوليو را دريافت كرده اند .در حال حاضر اين بيماري فقط در قاره هاي آفريقا و آسيا و آن هم تنها در ۷ كشور وجود دارد . در آغاز برنامه ريشه كني سالانه ۰۰۰/۳۵۰ مورد پوليو در دنيا اتفاق مي افتاد و اين در حالي است كه در سال ۲۰۰۰ در سراسر جهان فقط ۲۵۰ ويروس وحشي در ۱۱ كشور جدا شده است . بر اساس گزارشهاي سازمان جهاني بهداشت در آغاز سال ۲۰۰۴ هفت كشور افغانسـتان ، پاكسـتان ، نيـجريه ، نيجر ، مصر ، هندوستان ، سومالي پوليو اندميك باقي مانده اند وضعيت بيماري فلج اطفال در ايران : در كشور ايران با اقداماتي كه از سال ۱۳۷۳ بصورت وسيع با واكسيناسيون خانه به خانه كليه كودكان زير ۵ سال شروع و ادامه اين برنامه تا كنون كه به چند استان مرزي ( خراسان ، سيستان و بلوچستان ، كرمان و هرمزگان ) و مناطق پر خطر ساير استانها كه شامل ادوگاههاي مهاجرين خارجي ، مناطق سياري ، و... محدود شده است ادامه دارد و از طرف ديگر با ارتقائ پوشش واكسيناسيون فلج اطفال و همچنين برنامه مراقبت فعال براي كشف موارد فلج شل حاد كه شامل كشف و گزارشدهي كليه موارد فلج شل ناگهاني و پيگيريهاي لازم به منظور تاييد و يا رد بيماري فلج اطفال كه براي هر مورد گزارش شده حدود دو ماه طول مي كشد نمونه تلاشهاي است كه به منظور ريشه كني اين بيماري در كشور انجام مي شود . براي اينكه كليه موارد فلج شل ناگهاني كشف و گزارش گردد شاخصي كه كشور براي اين منظور در نظر گرفته گزارش حداقل يك مورد فلج شل حاد بازاي هر ۰۰۰/۱۰۰ كودك زير ۱۵ سال مي باشد كه در استان با توجه به جمعيت زير ۱۵ سال انتظار است كه حداقل سه مورد در يك سال كشف و گزارش گردد و با توجه به موارد ثبت شده از آغاز برنامه راه اندازي سيستم مراقبت يعني از سال ۱۳۷۴ موارد كشف و گزارش شده فلج شل حاد ۳، ۴ و حتي در بعضي سالها ۵ برابر شاخص تعيين شده كشوري رسيده است و كليه موارد كشف و گزارش شده از نظر ويروس وحشي فلج اطفال منفي بوده اند ، آخرين مواردي از پوليو كه در كشور گزارش شده در سال ۲۰۰۰ بود كه مربوط به سه كودك ايراني با ويروسهاي وحشي پاكستاني بود . آخرين ويروس وحشي بومي فلج اطفال تيپ دو در سال ۱۹۹۴ و تيپ يك در سال ۱۹۹۵ و تيپ سه ۱۹۹۷ حذف شده است و از سال ۱۹۹۷ بنا بر تاييد آزمايشگاه مرجع سازمان جهاني بهداشت گردش ويروس وحشي ايراني قطع گرديده است . تاكنون ويروسي كه حاكي از استقرار ويروسهاي وحشي وارده باشد جدا نشده است و اين در حالي است كه چندين ميليون آواره از كشورهاي پوليو اندميك ، هزاران بار مرزهاي ما را قطع كرده و ويروسهاي وحشي را با خود به ايران مي آورند . سالانه چندين بار ماپينگ آپ وسيع در نقاط مرزي و پر خطر مانع نفوذ و رشد و استقرار اين ويروسها شده است . از همان شروع برنامه ريشه كني فلج اطفال در كشور با واكسيناسيون ، برنامه مراقبت فعال جهت كشف و گزارش كليه موارد فلج شل ناگهاني به منظور تاييد و يا رد موارد فلج اطفال در كشور آغاز شده است
● وضعيت مراقبت فلج شل حاد در استان بوشهر :
هر سال در اين استان چندين برابر مورد انتظار سالانه موارد فلج شل حاد كشف ، گزارش و پيگيري شده است كه پس از آزمايش و پيگيريهاي لازم كليه موارد از نظر ويروس وحشي فلج اطفال منفي بوده است .
براي واکسين ومبارزه با فلج اطفال پول کافي وجود دارد. کليد اساسي آگاه شدن مردمان اين کشورها و صلح است. سازمان صحي جهان در سال ۲۰۰۶ ، ۱۴۰۰ واقعه فلج اطفال را در سراسر جهان ثبت نموده است. اين رقم تا حال کمترين رقم است که در تاريخ براي مبتلايان مرض فلج اطفال درج گرديده اند. اروپا از سال ۲۰۰۲ بدين طرف عاري از فلج اطفال يا پوليو گرديده است اما هنوزاز پيروزي کامل براين مرض نمي توان سخن گفت. واکسين فلج اطفال در آلمان و ديگر کشور هاي اروپائي يک واکسين حتمي و معياري است، در حالي که در تعدادي از کشور هاي جهان مشکلات زيادي از اين ناحيه وجود دارد. باوجودي که سازمان صحي جهان مبارزه پيگير را بر عليه فلج اطفال در سراسر جهان در پيش گرفته است ولي به هدف اساسي اش که عبارت از محو اين مرض بصورت کلي از دنيا تا سال ۲۰۰۵ بود ، نتوانسته است دست يابد. در چهار کشور جهان، افغانستان، هنوستان، پاکستان و نايجريا هنوز هم افراد مبتلا به اين مرض وجود دارند. خانم سونا باري سخنگوي ابتکار امحاي جهاني فلج اطفال اميدواري اش را از دست نداده و در مورد چنين اظهار نظر مي نمايد" اين يک موضوع فوق العاده است که ما تنها ۱۴۰۰ واقعه فلج اطفال را در دنيا داريم. مناطق زيادي از جهان امروزه عاري از اين مرض گرديده است. فعلاً تنها درچهار کشور جهان فلج اطفال وجود دارد. ما بايد برموفقيت که از اين ناحيه بدست آورده ايم، افتخار نمايم. اما بايد بگويم که قدم هاي آخر ما در از بين بردن کلي اين مرض بسيار مشکل خواهد بود. زيرا اين چهار کشور از جمله جنجاليترين کشور هاي جهان به شمار مي روند." افغانستان، هندوستان، پاکستان و نايجريا چهار کشور جنجالي دنيا اند. کوچيهاي که محل بود وباش شان نامعلوم است، تراکم نفوس، مناطق غير قابل عبور و مرور، جنگها و ناامني در اين کشور ها باعث گرديده تا مانع مبارزه و از بين بردن اين مرض گردد. مثلاً در هندوستان ماهانه ۵۰۰ طفل تولد مي يابند. اگر ابتکار امحاي جهاني فلج اطفال بخواهد براي اين کودکان واکسين برساند، به يقين که کار ساده نخواهد بود. بايد ياد آور شد که با امکانات دست داشته براي مبارزه عليه فلج اطفال اين چهار کشور چانس خوبي براي موفق شدن براين مرض را دارند. ولي بحرانها و جنگها در اين کشورها موانع بزرگ اندخانم سونا باري مي گويد:" در بعضي از مناطق پاکستان به کوچيها نمي توانيم دست يابيم، کوچيهاهمواره در حرکت اند و يا ، افغانستان تقريباً توانسته بود که بالاي اين مرض پيروز گردد و فلج اطفال را کاملاً در افغانستان از بين برود. ولي جنگهاي پي در پي باعث گرديده که مانتوانيم به همه کودکان واکسين برسانيم.در افغانستان شرايط براي ما خطر ناک است." بايد يادآور شد که فقر افتصادي و يا نبود امکانات صحي مانع کار در اين کشورها نمي گردد. براي واکسين فلج اطفال به کمک سازمانها و اتحاديه هاي جهاني، پول کافي وجود دارد. کليد اساسي آگاه شدن مردمان اين کشورها و صلح است. مردم خود بايد اهميت مبارزه عليه اين مرض را درک نمايندباز هم خانم سونا باري مي گويد:" فقر مشکل اساسي ما را تشکيل نمي دهد. مثلاً بنگلاديش به مقايسه هندوستان بسيار فقير است. مهم اين است که تا چه حد مردم معلومات در مورد اين مرض و در مورد طرق جلوگيري اين مرض دارند. در هندوستان تراکم نفوس مانع کار ما گرديده است. در افغانستان و پاکستان مناطقي وجود دارند که مانمي توانيم در آن مناطق دسترس يابيم و يا برويم و يا هم جنگ و ناامني مانع کار ما گرديده است. در اين مناطق دولتهاي اين کشور ها بايد دست به کار شوند. فقر اقتصادي مهم است ولي عامل اساسي نيست.
افرادي كه به علت عوارض بيماري پليوميليت ( فلج اطفال ) دچار فلكشن دفرميتي زانو مي گردند، در موقع راه رفتن مجبور مي شوند دست خود را روي زانو قرار دهند، يا از عصا استفاده نمايند و يا مچ پا را در اكئينوس ببرند تا از خم شدن زانو در فاز Stance جلوگيري نمايند(۱و۲).
مبتلايان به فلج اطفال اغلب دچار ضعف كوآدريسپس مي باشند كه برتري قدرت عضلات همسترينگها (خم كننده زانو) بر كوآدريسپس (راست كننده زانو) موجب بروز فلكشن دفرميتي (خميدگي زانو) مي گردد كه گاهي اوقات همراه با كوتاهي عضلات همسترنيگهاي داخلي و يا خارجي مي باشد(۱).
درمان اين دفرميتي را عده اي طويل كردن و در مواردي قطع همسترينگها و گاهي كپسولتومي خلف زانو مي دانند(۳) كه بعد از آن اندام را در گچ قرار داده و براي به دست آوردن اصلاح بيشتر، به دفعات اقدام به Wedge نمودن گچ مي نمايند(۳) و براي ريمودل شدن مفصل براي مدت طولاني بريس مي پوشند.
از آنجا كه در بيماران بالغ ، مفصل ، فرم نهايي خود را پيدا كرده است و به اصطلاح تمام گودي و بلندي موجود در مفصل كاملاً مقابل هم قرار دارند. اقدام فوق دو مشكل مي تواند براي بيماران ايجاد نمايد:
۱) اوّل آن كه اين تطابق ( Containment ) از بين نرود و در موقع راه رفتن براي بيمار مشكلاتي نظير درد و حتي تغييراتي در حد استئوآرتريت ايجاد نمايد؛
۲) دوم آن كه دفرميتي مجدداً و به تدريج عود نمايد(۴). از اين رو، در بيماران بالغ كه فلكشن دفرميتي هم زياد نيست (كمتر از ۳۰ درجه )، با س_و_پ_ر اكنديلار استئوتومي به راحتي مي توان دفرميتي را اصلاح كرد بدون آن كه هيچ گونه تغييري در وضع تطابق مفصل ايجاد نمايد و يا عود كند(۵).

● روشها
در يك مطالعه تجربي ، بيماران مبتلا به فلكشن دفرميتي زانو كه همگي بالغ بودند و ميزان فلكشن دفرميتي آنها كمتر از ۳۰ درجه بود و بين سالهاي ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۹ در بيمارستان الزهراء (س ) و بيمارستان سعدي تحت درمان قرار گرفته بودند، انتخاب شدند. ۲۱ بيمار را س_و_پ_ر اكنديلار استئوتومي نموده و ۱۸ بيمار را با آزاد كردن نسج نرم خلف زانو و گچ گيري تحت درمان قرار داديم . تمام بيماران قدرت عضله چهار سر ران كمتر از دو مثبت (+۲) داشتند، هيچ گونه درماني قبلاً نشده بودند، براي راه رفتن دست خود را روي زانو مي گذاردند، مچ پا را در اكئينوس قرار مي دادند، اين بيماران به دفعات زمين مي خوردند، در تمام بيماران يك اندام گرفتار بود كه درمان لازم داشت و اندام ديگر يا سالم بود يا كاملاً فلج كه از بريس استفاده مي كردند .تمام بيماران هيپ و ستون فقرات نرمال داشتند و اندام فوقاني آنها قابل استفاده بود.
تكنيك جراحي . در بيماراني كه آزاد كردن نسوج نرم انجام مي شد، بيمار را روي شكم خوابانده و با انسزيون به پوست و مشخص كردن تاندون ، اقدام به آزاد كردن و در مواردي كه كنتراكچر خيلي شديد نبود، طويل كردن همسترينگها مي گرديد. چنانچه با اين عمل اصلاح قابل توجه به دست نمي آمد، با كنار زدن عروق و اعصاب ناحيه پويليته ، كپسول مفصل را در خلف باز كرده ، هم در داخل و هم در قسمت خارج آن را قطع مي كرديم . سپس زخم را دوخته و در وضع اصلاح شده گچ گيري مي شد. اگر اصلاح كافي نبود، چند روز بعد گچ بيمار را Wedg مي نموديم و با به دست آوردن اصلاح به حد كافي ، گچ را بعد از ۳ الي ۴ هفته باز مي كرديم . بيماراني كه براي آنها تصميم به استئوتومي مي گرفتيم ، تحت بي هوشي ، انسزيون طولي در سمت لاترال روي پوست داديم ، نسوج نرم كه معمولاً به علت ضعف كوآدريسپس خيلي ضخيم نبود، كنار زده با دريل ناحيه س_و_پ_ر اكنديلار ران را دريل كرده با استئوتوم آن را ضعيف نموديم ، قسمت ديستال به محل استئوتومي را به اكستنشن آورديم به گونه اي كه در قسمت قدام ران كورتكس قطعه پروكسيمال داخل قطعه ديستال Interlock گردد. در اين وضعيت محل استئوتومي پايدار بوده و چون كورتكس خلقي به صورت Green Stick شكسته شده ، به خوبي جوش خواهد خورد. در بيماراني كه از عضلات قوي برخوردار بودند و احساس مي شد شكستگي ، ناپايدار شود، با دو عدد پين متقاطع ثابت مي گرديد. سپس گچ بلند ران به مدت ۴ الي ۶ هفته گرفته و بعد از باز كردن گچ ، حركت مفصل و با كنترل جوش خوردگي محل استئوتومي اجازه راه رفتن با تحمل وزن را به بيمار مي داديم . براي كليه بيماران قبل از عمل جراحي ، راديوگرافي لاترال و محل استئوتومي در نظر مي گرفتيم .
● نتايج
براي هر دو گروه بعد از عمل ، گچ بلند ران از نوك انگشت تا كشاله ران مي گرفتيم . در آنهايي كه آزادسازي نسج نرم شده بودند، بعد از ۳ تا ۴ هفته و آنهايي كه استئوتومي شده بودند، بعد از ۴ تا ۶ هفته گچ آنها باز مي شد. همگي محدوديت حركت زانو داشتند كه به تدريج و ظرف ۱ تا ۲ ماه دامنه حركت آنها طبيعي مي شد. مدت پيگيري بيماران ۶ ماه بود. بيماراني كه آزاد سازي نسج نرم خلف زانو شده بودند، از ۱۸ مورد ۳ مورد بين ۱۰ تا ۱۵ درجه عود دفرميتي داشتند و يك مورد درد همراه با ۱۰ درجه عود دفرميتي داشت (۲۲ درصد).
در بيماراني كه س_و_پ_ر اكنديلار استئومي شده بودند، فقط يك مورد (۷/۴ درصد) دچار تأخير در جوش خوردن شد و اجباراً مدت بي حركتي مفصل طولاني و در نتيجه زانو دچار مختصر محدوديت حركت فلكشن گرديد و تا آخر خم نشد (دامنه حركت صفر تا ۱۱۰ درجه ). در بررسي به عمل آمده ، بيماراني كه س_و_پ_ر اكنديلار استئوتومي شده بودنده همه راضي بودند.
● بحث
در اثر ضعيف كوآدريسپس و برتري قدرت عضلات همسترينگها موجب ايجاد فلكشن كنتراكچر در زانو مي گردد(۱). چون معمولاً فلج اطفال در كودكان به وجود مي آيد و پس از مدت كوتاهي اگر كوآدريسپس فلج باشد، زانو خم مي شود، در اين وضع نيز بيمار به رشد خود ادامه مي دهد و در نتيجه رشد مفصل در حالي كه در فلكشن است ادامه مي يابد(۲). در موقع راه رفتن و به خصوص در فاز Stance كوآدريسپس بايد زانو را به هيپراكستنشن ببرد تا در ۵ درجه آخر اكستنش Medial Rotation ران روي ساق اتفاق افتد و در نتيجه كلترال ليگامانها و Posterior Obique lig به اندازه كافي Tight شود و موجب قفل شدن (پايدار شدن ) زانو در اكستنشن گردد(۴). در مبتلايان به فلج اطفال كه كوآدريسپس ضعيف است و نمي تواند زانو را كاملاً اكستند نمايد، بيمار مجبور است با زانوي خميده (ناپايدار) راه برود(۶) كه در نتيجه موجب خم شدن ناگهاني زانو به موقع تحمل وزن و افتادن مكرر مي گردد(۲). از اين رو بيماران نياز به درمان دارند. اگر بيمار كودك باشد، مي توان با Passive streching و Wedging cast آن را اصلاح كرد. اگر زاويه خميدگي زانو نيز خيلي زياد باشد، در هر سني ، اجباراً بايد هم آزادسازي نسج نرم و هم استئوتومي انجام داد(۵و۷). اما در مواردي كه بالغ باشد و ميزان خميده گي زانو به حدي باشد كه با Passive Strechingاصلاح نشود و ضرروت عمل جراحي توأم نسج نرم و استئوتومي را هم نداشته باشد، مي توان با روش آزاد سازي نسوج نرم خلف زانو و سپس Wedging cast و يا با س_و_پ_ر اكنديلار استئوتومي آنها را در درمان كرد. در مطالعه ما س_و_پ_ر اكنديلار اكستنشن استئوتومي نتايج بهتري داشته است .

منابع :
----------------------
سایت آفتاب
----------------------

عفونت گوش

 

به گفته متخصصان؛ عفونت گوش زماني بروز مي‌كند كه مايع موجود در منطقه پشت پرده گوش افزايش يافته و عفوني شود.

به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، براي مطلع شدن از عفونت گوش در كودكان پيش دبستاني بايد دانست كه ممكن است كودك در اين حالت گوش درد خود را ابراز كند، گوشش را بكشد و يا آن را بگيرد و حتي نق بزند.

متخصصان مي‌گويند؛ اگر كودك شما به تازگي سرماخورده يا عفونت سينوسي پيدا كرده باشد، نيز سرنخ ديگري براي عفونت گوش است. اين بيماري مي‌تواند با تب همراه باشد و گاهي نيز علايم زير در اين بيماري بروز مي‌كند:

۱- كاهش اشتها - عفونت گوش، جويدن و بلع غذا را براي كودك دردناك مي‌كند.

۲- برهم خوردن عادات خواب – دراز كشيدن ممكن است درد گوش عفوني شده را بيشتر كند و خواب كودك را برهم بزند.

۳- اسهال يا استفراغ – ويروس عامل عفونت گوش ممكن است بر دستگاه گوارش نيز تاثير بگذارد.

۴- ترشح مايع زرد يا مايل به سفيد از گوش – اين وضعيتها براي بيشتر كودكان اتفاق نمي‌افتد، اما نشانه‌اي است از ايجاد سوراخ كوچكي در پرده گوش كه چرك داراي عفونت باكتريايي از آن ترشح مي‌شود، بدتر از همه آن است كه اين وضعيت با رفع عفونت به حال خود رها مي‌شود.

۵- بوي ناخوشايند – ممكن است متوجه بوي بدي از گوش شويد.

۶- دشواري در شنيدن صداهاي آرام – افزايش مايع در گوش مياني مانع شنيدن صدا مي‌شود.

۷- نداشتن تعادل – گوش به حفظ تعادل كمك مي‌كند، بنابراين شايد متوجه شويد كه كودكتان از حالت معمولي نامتعادل‌تر است.

آمارها نشان مي‌دهد كه عفونتهاي گوش بعد از سرماخوردگي دومين بيماري رايج در كودكان در ايالات متحده هستند. در واقع سه چهارم كودكان در سه سالگي مبتلا به اين بيماري مي‌شوند.

عامل عفونت گوش معمولا باكتري است، اما ويروس نيز ممكن است عامل آن باشد. عفونت گوش زماني بروز مي‌كند كه مايع موجود در پشت پرده گوش افزايش يافته و عفوني شود.

به طور معمول هر مايعي كه وارد اين منطقه مي‌شود به سرعت از شيپور استاش كه گوش مياني را به پشت بيني و گلو متصل مي‌كند خارج مي‌شود، اما اگر شيپور استاش در دوره سرماخوردگي، عفونت سينوس و حتي فصل حساسيت مسدود شود، مايع در گوش مياني جمع مي‌شود. مايع انباشته شده در گوش مياني محيط مناسبي براي پرورش ميكروبهايي مي‌شود كه در تاريكي، گرما و مكانهاي مرطوب رشد مي‌كنند. با زياد شدن عفونت، داخل و پشت پرده گوش ملتهب و در نتيجه درد آن بيشتر مي‌شود. زماني كه بدن سعي مي‌كند با عفونت مقابله كند ممكن است كودك تب كند.

اين وضعيت ايمني يعني التهاب گوش مياني كه با تجميع مايع، درد، قرمزي پرده گوش و گاهي تب همراه است و در اصطلاح پزشكي، التهاب حاد گوش مياني (AOM) ناميده مي‌شود.

تحقيقات نشان مي‌دهد كه كودكان و نوزادان بيشتر مستعد عفونتهاي گوشي هستند چرا كه شيپور استاش آنها معمولا حدود ۲/۱ اينچ كوتاهتر و افقي است. با رسيدن به سن بلوغ، طول لوله‌ها سه برابر و عمومي‌تر مي‌شود و به همين دليل مايع به راحتي خارج مي‌شود.

متخصصان توصيه مي‌كنند كه با مشاهده اولين نشانه عفوني شدن گوش، كودك را نزد پزشك ببريد تا گوش او را با ابزاري كه اتوسكوپ ناميده مي‌شود،‌ معاينه كند.

پرده گوش عفوني شده، قرمز، برآمده و احتمالا در حال خشك شدن است.

ممكن است پزشك بخواهد بررسي كند كه پرده گوش در واكنش به وسيله‌اي كه اتوسكوپ بادي نام دارد، جا به جا شده و صداي ضعيف باد در گوش ايجاد مي‌شود.

اگر پرده گوش حركت نكند علت آن است كه مايع در گوش مياني جمع شده و احتمالا عفوني شده است.

سرماخوردگی و سوالات رایج آن

 

آیا بر اثر قرار گرفتن در معرض سرما، دچار سرماخوردگی می شویم؟

تنها راه ابتلا به سرماخوردگی این است که با ویروس سرماخوردگی تماس پیدا کنید. خود سرما یا هوای سرد باعث ایجاد سرماخوردگی نمی شود. هوای سرد ممکن است باعث تنگی نفس وحالتی شبیه آسم شود که منجر به تضعیف سیستم ایمنی می شود و در نهایت بدن را برای ابتلا به سرما خوردگی(در صورت تماس با ویروس) مستعد می کند. دلیل این که در فصل زمستان سرماخوردگی شیوع پیدا می کند همین امر است.

بهترین درمان برای سرماخوردگی چیست؟

حقیقت این است که درمان خاصی برای سرماخوردگی وجود ندارد. مهمترین کاری که شما برای کنترل این بیماری باید انجام دهید این است که برای جلوگیری از دهیدراته شدن بدن، مقدار زیادی مایعات بنوشید. این کار باعث می شود از عفونت های دیگری که به دنبال سرماخوردگی ممکن است ایجاد شود، جلوگیری شود. از نوشیدن مایعاتی مانند قهوه، چای ، نوشابه های الکلی و کولا بپرهیزید زیرا این ها باعث می شوند بدن شما آب بیشتری از دست بدهد. برای غذا خوردن هم از اشتهای خود پیروی کنید و غذاهایی که دوست دارید مصرف کنید. اگر احساس گرسنگی هم نمی کنید سعی کنید غذاهایی ساده مانند برنج یا سوپ های آبکی مصرف کنید. سوپ جوجه برای کنترل سرماخوردگی بسیار مفید است. شیره خرما ممکن است به خوابیدن شما کمک کند.

داروهای سرماخوردگی بدون نیاز به نسخه، باعث تسلی درد و تب شما می شوند. توجه داشته باشید که پزشکان دیگر اعتقادی به کنترل تب های پایین در کودکان و افراد مسن و افراد دارای بیماری های فلبی و تنفسی، ندارند. تب پایین باعث کاهش تکثیر ویروس ها و باکتری ها در بدن می شود و سیستم ایمی بدن را فعال می کند و در واقع برای بهبود سرماخوردگی مفید است. کودکان و نوجوانان نباید از آسپیرین استفاده کنند، زیرا خطر سندرم Reye وجود دارد. دکونژستانت ها باعث کاهش احتقان بینی و تسهیل تنفس می شوند ولی نباید بیش از ۲-۳ روز مصرف شوند. برای درمان سرفه، نوشیدن آب میوه موثر است. غرغره کردن آب نمک، گلودرد را کنترل می کند.

برای گرفتن اطلاعات تکمیلی در مورد درمان سرماخوردگی می توانید به اینجا و اینجا مراجعه کنید.

آیا برای درمان با آنتی بیوتیک باید به پزشک مراجعه کرد؟

معمولا برای درمان سرماخوردگی نیازی به مراجعه به پزشک و آنتی بیوتیک درمانی نیست. سرماخوردگی معمولا به وسیله ویرس ایجاد می شود و آنتی بیوتیک باکتری را از بین می برد نه ویروس !

در بعضی موارد ممکن است سرماخوردگی به عفونت سینوس منجر شود. اگر سینوس های شما بسته شوند و تخلیه آن ها به درستی انجام نگیرد، ممکن است به عفونت باکتریایی سینوس دچار شوید. عفونت گوش نیز ممکن است بر اثر ابتلا به سرماخوردگی بروز کند. عفونت گوش و سینوس ممکن است خود به خود بهبود یابند، اما بعضی اوقات برای درمان آن ها باید به پزشک مراجعه نموده و آنتی بیوتیک دریافت کنید. علائم عفونت گوش شامل درد گوش، تب و یا احساس گرفتگی گوش است. و همچنین علائم عفونت سینوس شامل آبریزش یا گرفتگی بینی، درد صورت، احساس فشار در صورت و سردرد است.

آیا ممکن است بروزعلائم سرماخوردگی در واقع یک آلرژی باشد؟

اگر دچار گرفتگی بینی و قرمزی و سوزش چشم هستید و درد و تب ندارید و این حالات به مدت دو هفته یا بیشتر با شما بوده اند، به احتمال زیاد آلرژی دارید.

چرا به نظر می رسد که بچه ها همیشه سرما می خورند؟

کودکان وقتی دچار سرماخوردگی می شوند، نسبت به بزرگسالان، به مقدار بیشتر و مدت زمان بیشتری ویروس را در محیط پراکنده می کنند. همچنین بچه ها فعال تر هستند و با یکدیگر تماس نزدیک دارند و کمتر بهداشت را رعایت می کنند و به هنگام عطسه و سرفه، بینی و دهان خود را نمی پوشانند. به همین دلیل خیلی راحت ویروس از یک کودک به کودک دیگر منتقل می شود.

سرماخوردگی چگونه منتقل می شود؟

سرماخوردگی و آنفلوآنزا از راه های مشابهی منتقل و پخش می شوند. یک نفر سرفه یا عطسه می کند و قطره های ریز مملو از ویروس بر روی سطوح اشیا اطراف و در هوا پراکنده می شوند و شما هم با لمس این اشیا، و سپس دست زدن به دهان و بینی و چشم خود، مبتلا می شوید.

چگونه می توان از ابتلا به سرماخوردگی پیشگیری کرد؟

1. دستان خود را مرتب بشویید.
2. در هنگام عطسه و سرفه کردن از یک دستمال استفاده کنید و از دستان خود برای پوشاندن دهان و بینی استفاده نکنید.
3. اگر دستمال ندارید، سر خود را از دیگران بر گردانده و سرفه کنید.
4. اگر یک سرفه ناگهانی دارید، بازو و ساعد خود را خم کرده و داخل آن سرفه کنید.
5. از لمس کردن بینی و دهان و چشم خود بپرهیزید.
6. سطوح اشیا اطراف را مرتبا بشویید و تمییز نگه دارید.
7. به هنگام سرماخوردگی و آنفلوآنزا در خانه بمانید و از حضور در اجتماعات بپرهیزید.

سرما بخوريد اما انتي بيوتيك نه

 

1- سرماخوردگي نامي است كه عموم مردم براي عفونت هاي حاد تنفسي فوقاني به كارمي برند. عفونت، هم مي تواند به وسيله ويروس ايجاد شود، هم به وسيله باكتري و هم عوامل ديگري مثل قارچ و ... ، اما عفونتي كه ما به آن سرماخوردگي مي گوييم، ويروسي است . حاد هم به زبان ساده يعني در يك دوره كوتاه ايجاد مي شود و مزمن نمي شود . قسمت فوقاني دستگاه تنفسي هم به بيني ، حلق و در واقع راههاي هوايي بالاتر از حنجره گفته مي شود.

2- سرماخوردگي شايع ترين بيماري عفوني در انسان است. بچه هاي كوچك تر از 5 سال مستعدترين گروه سني براي ابتلا به اين بيماري هستند. استعداد ابتلا به طور تدريجي از 5 سالگي تا 20 سالگي كاهش مي يابد و سپس ثابت مي ماند. گفته مي شود به طور متوسط، هر كدام از افراد جامعه ، درطول يك سال بين 3 تا 5 بار دچار سرماخوردگي مي شوند.

3- عوامل زمينه ساز در ابتلا به سرماخوردگي عبارتند: از ضعف عمومي و خستگي ( در معرض سرماي شديد قرارگرفتن هم احتمالا باعث تغييراتي در بدن مي شود كه شبيه ضعف عمومي ، فرد را به اين بيماري مبتلا مي كند). رعايت نكردن بهداشت مخصوصاً در محيط هاي پرجمعيت ، ماههايي از سال كه ويروس سرماخوردگي يا آنفلوآنزا در آن فراوان تر است. وضعيت نامناسب تغذيه و ناهنجاري هاي ساختماني قسمتهاي فوقاني دستگاه تنفس مثل انحراف بيني و بزرگ بودن لوزه ها.

4- دوران نهفتگي ( كمون) بيماري كوتاه است و از 2 تا 4 روز متغير است . شروع بيماري ناگهاني و با احساس خارش يا سوزش در حلق ، بيني يا گوش همراه است و به دنبال آن علايم واضح تر ظاهر مي شوند. عطسه، آبريزش از بيني ، احساس خستگي و كوفتگي ، تب خفيف كه ندرتاً با لرزهمراه است ، سردرد خفيف ، اختلا ل حس بويايي وچشايي ، دردهاي مبهم كمر يا دست و پا و... ترشح چركي ( زرد يا سبز) از بيني نشانه عفونت باكتريايي است و يعني بيماري از يك سرماخوردگي ساده فراتر رفته است.

5- درمان سرماخوردگي ، درمان علايم بيماري است . يعني دارويي براي خود بيماري وجود ندارد و داروها فقط علايم را تخفيف مي دهند، تا دوره بيماري طي شود. تاثير استراحت ، نوشيدن مايعات كافي و رژيم غذايي به همان اندازه داروهاي شناخته شده است.

6- هيچ موردي براي استفاده از آنتي بيوتيك ها در يك سرماخوردگي وجود ندارد. مصرف خودسرانه آنتي بيوتيك ها گذشته از اين كه از نظر اقتصادي باعث خسارات زيادي به كشور مي شود، باعث ايجاد مقاومت دارويي باكتري ها هم مي شود. نمونه واضح آن دارويي مشهور به نام آمپي سيلين است كه تاچند سال پيش بر اغلب عفونت هاي تنفسي فوقاني موثر بود، اما امروزه به دليل اين كه بسياري از باكتري ها به آن مقاوم شده اند، ديگر كمتر استفاده مي شود.

7- ايمني نسبت به يك نوع ويروس سرماخوردگي ممكن است تقريباً تا يك ماه هم دوام داشته باشد. درعين حال ممكن است تنها چند روز بعد از ابتلا به يك نوع ويروس، ويروس ديگري سراغ شما بيايد. همين تنوع باعث شده كه هنوز هيچ واكسني هم براي سرماخوردگي وجود نداشته باشد، پس تنها راه ، رعايت بهداشت فردي و دوري كردن از فرد سرماخورده است

خطر پاك كردن گوش

 

جرم موجود در گوش دارای خاصیت چربی و اسیدی است. چربی موجود در گوش از ترك خوردن پوست گوش جلوگیری كرده و سبب نرمی پرده گوش می شود.

خاصیت اسیدی جرم موجود در گوش از رشد قارچ ها و باكتری ها در گوش پیشگیری می كند. بنابراین استفاده از صابون برای پاك كردن داخل گوش باعث می شود تا خاصیت قلیایی صابون ماده اسیدی طبیعی گوش را از بین ببرد و فرصت رشد به باكتری ها و قارچ ها داده شود.

باكتری ها و قارچ ها در محیط های مرطوب رشد می كنند، بنابراین توصیه می شود شناگران بدون محافظ گوش به داخل دریا و استخر نروند.

درد گوش، تورم مجاری گوش خارجی، ایجاد غدد لنفاوی در كنار لاله ی گوش، تب خفیف، ترشح چرك سفید رنگ بدون بو از گوش، تنگی و گرفتگی گوش از جمله علایم شایع عفونت گوش خارجی هستند.

البته اگر این عفونت از نوع قارچی باشد، چرك سیاه از گوش خارج می شود.

آنفلوآنزای خوکی

 

هر چند که حتی شنیدن نام بیماری «آنفلوآنزای خوکی» سبب وحشت و نگرانی می شود، اما دانستن علایم و راه پیش گیری از آن برای حفظ سلامت ضروری است.

ویروس آنفلوآنزای خوکی نوعی ویروس AH1N1 آنفلوآنزاست و این یعنی نوع دیگری از ویروس آنفلوآنزا که علایم مخصوص آنفلوآنزای فصلی ایجاد می کند؛ به گزارش «About Com»، بزرگ ترین اختلاف ویروس AH1N1آنفلوآنزای خوکی با دیگر انواع آن در این است که بدن انسان نسبت به ویروس آنفلوآنزای خوکی و طیور ایمنی ندارد. این امر باعث می شود، این بیماری به یک اپیدمی جهانی تبدیل و از انسانی به انسان دیگر منتقل شود.

علایم آنفلوآنزای خوکی
علایم این بیماری که همانند آنفلوآنزای فصلی است، عبارت است از:
*تب، که معمولا درجات بالای تب در بیماران دیده می شود اما برخلاف آنفلوآنزای فصلی برخی اوقات وجود ندارد.
*سرفه* گرفتگی یا آب ریزش بینی* گلودرد
*بدن درد*سردرد*لرز
* خستگی که بعضی اوقات می تواند مفرط باشد
*اسهال و استفراغ که نسبت به آنفلوآنزای فصلی کمی بیشتر است.

علایم حاد آنفلوآنزای خوکی
علایم حاد این بیماری در کودکان که نیاز به مراجعه فوری به پزشک دارند،به شرح زیر است:
*مشکل در تنفس و نفس کشیدن تند و سریع
*آبی یا خاکستری شدن رنگ پوست
*تمایل به مصرف مایعات کم می شود
*استفراغ مکرر و حاد
*خواب آلودگی
*علایم آنفلوآنزای حاد می تواند ذات الریه و از کار افتادن سیستم تنفسی باشد.

آنچه باید بدانید
*آنفلوآنزای خوکی از طریق ترشحات تنفسی هنگام سرفه و عطسه انتشار پیدا می کند.
*بیماری یک روز قبل و تا ۷روز پس از بروز علایم واگیردار است.
*ترشح بر اثر سرفه و عطسه سطوح مانند دست گیره، لیوان، میز آشپزخانه را آلوده می کند.
*داروهای ضدآنفلوآنزا از جمله Tamiflu وRelenza برای پیش گیری و درمان این بیماری موثر است.

چطور عطسه و سرفه بیماری را منتقل می‌کنند؟

 

چطور عطسه و سرفه بیماری را منتقل می‌کنند؟

امسال شیوع ویروس آنفلوآنزای جدید نوع A باعث شده است پیام‌های بهداشتی فراوانی در مورد پوشاندن دهان و بینی هنگام عطسه و سرفه داده شود.

اما عطسه و سرفه چگونه باعث انتقال ویروس‌ها می‌شوند؟

سرفه

همانطور که آدم‌ها اشکال مختلفی دارند، سرفه نیز ممکن است به اشکال و اندازه‌های مختلف بروز کند.

ممکن است سرفه عمیق یا سطحی، درازمدت یا کوتاه مدت و اجباری یا اختیاری باشد.

دانشمندان برای دنبال کردن تحول سرفه، از دستگاه‌های دقیقی استفاده می‌کند که نشان می‌دهد چه مقدار بزاق در جریان هر سرفه به بیرون پرتاب می‌شود و به کجا می‌رود.

آنها از افراد می‌خواهند که به درون ماسک‌هایی که پیش و پس از سرفه وزن می‌شوند، سرفه کنند. آنها از با لیزرهای قوی و تکنیک‌های عکس‌برداری سریع برای آشکارکردن جریان که سرفه ایجاد می‌کند استفاده می‌کنند و کامپیوترهای قدرتمند را برای مدل‌سازی این جریان هزاران ذرات ریز به کار می‌برند.

دانشمندان از مانکن‌های گرم‌شده و ماشین‌های سرفه در اتاق‌های پرشده با ذرات روغن زیتون یا دود تئاتری برای دنبال کردن چگونگی جریان‌ هوا بعد از سرفه،‌ اینکه جریان بازدمی تنفس به کجا می‌رود، و اینکه چگونه ما در معرض سرفه دیگران قرار می‌گیریم،‌ استفاده می‌کنند.

یک سرفه معمول با یک تنفس عمیق شروع می‌شود،‌به دنبال هوا درون ریه‌ها فشرده می‌شود و بعد یک فوران صدادار هوا که در کسری از ثانیه با فشار بیرون رانده می‌شود.

یک سرفه متوسط انسان می‌تواند حدود سه‌چهارم یک بطری نوشابه دولیتری را پرکند- هوا به صورت یک جریان سریع که تا چند متر به جلو می‌رود، از ریه‌ها خارج می‌شود.

سرفه همچنین هزاران ذره ریز بزاق را به بیرون می‌راند. حدود 3000 ذره بزاق در هر یک سرفه به بیرون رانده می‌شود، و برخی از آنها با سرعت 90 کیلومتر درساعت از دهان خارج می‌شوند.

عطسه

عطسه از لحاظ بیرون ریختن ذرات بزاق بدتر از سرفه است.

عطسه در پشت گلو شروع می‌شود، و تعداد ذرات بزاقی که بیرون می‌ریزد، بسیار بیشتر است، حدود 40000 ذره- که برخی از آنها با سرعت‌هایی بیش از 370 کیلومتر در ساعت به بیرون می‌پرند. اکثریت عمده این ذرات اندازه‌ای کمتر از 100 میکرون (یک دهم میلی‌متر) – قطر یک تاری موی انسان- دارند. بسیاری از آنها به قدری ریز هستند که با چشم عادی دیده نمی‌شوند.

این ذرات بسته به اندازه‌ای که دارند، سرنوشت‌های متفاوتی پیدا می‌کنند.

اغلب ذرات بزرگتر و سنگین‌تر تحت تاثیر جاذبه روی زمین می‌افتند. ذرات کوچکتر و سبک‌تر (آنهایی که اندازه‌شان 5 میکرون یا کمتر است) کمتر تحت تاثیر جاذبه قرار می‌گیرند و پس بیرون رانده شدن با سرفه و پراکنده شدن با جریان هوای هوای اتاق، ممکن است تقریبا برای همیشه در هوا شناور بمانند.

حرکاتی که در اتاق انجام می‌شود، ممکن است باعث شود،‌ ذرات سنگین‌تر که روی کف اتاق یا سطوح دیگر نشسته‌اند، دوباره وارد هوا شوند. باز کردن یک در می‌تواند به شدت جریان هوای اتاق را به هم بزند و ذرات بزاق حاوی ویروس نشسته بر روی زمین را از جای خود بلند و وارد هوا کند. حتی راه‌ رفتن در یک اتاق ممکن است ذرات بزاق را در مسیر حرکت شخص به هوا بلند کند.

اگر شخصی بیمار باشد، ذراتی که با یک سرفه واحد از دهان او خارج می‌شود، ممکن است حاوی بیش از دویست میلیون ویروس باشد. این تعداد در طول عفونت در حالیکه دستگاه ایمنی فرد در حال پاک کردن عفونت است، ممکن است خیلی متغیر باشد.

عموما در یک فرد بیمار در اغلب عفونت‌ها در هنگامی اولین علائم ظاهر می شود، بیماری بیش از هر وقتی مسری است و در ادامه با مقابله‌ای که دستگاه ایمنی انجام می‌دهد، میزان سرایت بیماری کاهش می‌یابد.

ویروس‌های موجود در هوا چگونه شما آلوده می‌کنند؟

هنگامی که ویروس‌ها درون ذرات ریز بزاق وارد هوا می‌شوند، می‌توانند ساعت‌ها زنده بمانند. حتی اگر این ذرات روی سطحی بنشینند، ویروس‌ها می‌توانند زنده بمانند و با دیگر به هوا وارد شدند، هنوز بیماری منتشر کنند. اگر ذره بزاق روی یک برگ کاغذ بنشیند، ویروس‌های درون آن می‌توانند برای ساعت‌ها زنده بمانند. اگر این ذره روی یک سطح فلزی یا پلاستیکی قرار بگیرد، ویروس‌ها می‌توانند برای روزها زنده بمانند.

هنگامی که این ذرات آلوده استنشاق می‌شوند، در پشت گلو جایگزین می‌شوند و ویروس‌ها موجود در آنها سعی می‌کنند تا به سلول‌های پوششی این منطقه وارد شوند و شروع به تکثیر کنند. ویروس در این وضعیت ممکن است به عفونت منجر شود یا نشود. دفاع‌های طبیعی بدن برای از بین‌بردن عفونت‌ها طراحی شده‌اند، و اینکه فردی بیمار می‌شود یا نه، بستگی به این دارد که چه تعداد ویروس را استتشاق کرده باشد و نیز اینکه دستگاه ایمنی فرد پیش از این با این ویروس برخورد داشته است یا نه.

هنگامی که افراد بیمار می‌شوند، بدن سعی می‌کند با تولید خلط به پاک کردن عفونت کمک کند. مقداری از این خلط‌ها بلعیده می‌شوند، و یروس را به معده می‌رسانند، و در آنجا اگر مخاط معده در نتیجه اسید معده آسیب دیده باشد، ویروس می‌تواند به بدن داخل شود.

برخی از ویروس‌ها در گلو باقی می‌مانند و هنگام سرفه به بیرون پرتاب می‌شوند، این سرفه این خلط (و ویروس‌های تکثیرشده جدید درون آن)‌ را به بیرون بدن پرتاب می‌کند، و کل این فرآیند را از اول آغاز می‌شود.

تشدید سینوزیت با شروع سرما

تشدید سینوزیت با شروع سرما

دكتر محسن نراقی، جراح و متخصص گوش و حلق و بینی از شیوع بالای عفونت‌های ویروسی در فصل سرما خبر داد و افزود:
"اغلب كودكان به‌ویژه بچه‌هایی كه به مهد و مدرسه می‌روند، بین 5 تا 6 بار دچار این نوع عفونت‌ها می‌شوند.
عفونت‌های ویروسی در فصل پاییز و زمستان خیلی شایع است، اما این بیماری سیری دارد كه می‌بایست طی شود، لذا احتیاجی به استفاده از آنتی‌بیوتیك نیست.
علائم عفونت‌های ویروسی شامل سرفه ، آبریزش بینی و... است.
در این دوره، بهترین درمان استفاده از بُخور آب گرم برای مرطوب سازی محیط و در نتیجه تنفس آسان‌تر از طریق بینی است."
این فوق تخصص رادیولوژی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی تهران، ادامه داد: "بعضی اوقات ترشحات بینی و حلق و حنجره غلیظ شده و در نتیجه فرد را اذیت می‌كند كه عمل مرطوب سازی به همین دلیل صورت می‌گیرد."
نراقی استفاده از آنتی بیوتیك‌ها را زمانی الزامی دانست كه علائم بیماری بهبود نیافته و برعكس تشدید شده اند.
ابتلا به سینوزیت حاد از جمله عوارض عفونت‌های ویروسی است كه علائم آن در مدت زمان معمول بهبود نمی‌یابد.
هر چند این نوع سینوزیت نیز ظرف چند هفته بهبود یافته و خوب می‌شود.
این جراح و متخصص گوش و حلق و بینی، در عین حال تصریح كرد: "درصدی از افراد مبتلا به سینوزیت حاد، وضعیت بدتری می‌یابند و در نتیجه بیماری آنان به سینوزیت مزمن تبدیل می‌شود."
وی با عنوان اینكه سینوزیت مزمن با آنتی بیوتیك خوب نمی‌شود، افزود: "علائم این بیماری چند ماه طول می‌كشد."
این عضو جامعه رادیولوژی آمریكا، با عنوان اینكه علائم سینوزیت حاد مشخص‌تر است، تاكید كرد: "ولی این علائم در سینوزیت مزمن كمتر مشهود بوده و بی ‌سر و صداست. افرادی كه دچار سینوزیت مزمن هستند، بیماری آنان در فصول سرد سال شدت پیدا می‌كند كه مهم‌ترین مشكلات این قبیل بیماران، گرفتگی بینی است."
وی همچنین از تغییر صدای این قبیل افراد به‌دلیل بسته شدن سینوس‌ها خبر داد و ابراز كرد: "بروز چنین وضعیتی باعث می‌شود كه اختلال در ترشحات سینوس‌ها به‌وجود بیاید و در نتیجه تنفس برای این افراد با مشكل همراه خواهد بود."

 

هپاتیت B

 

هپاتیت B بوسیلهویروس HBVبوجود می‌آید. می‌توان افراد را علیه این بیماری واکسینه کرد. اینویروس درخون، منی و مایعات واژینال وجود دارد و از طریق تماس جنسی ، وسایل آلوده تزریق دارومنتقل می‌شود. زنان باردار آلوده می‌توانند از طریق جفت یا در موقع زایمان ، ویروسرا منتقل کنند. میزان HBV در خون نسبتویروس هپاتیت Aبیشتر است و همین باعث انتقال راحت‌تر آن می‌شود. هپاتیت B منتقل شده از مادربه نوزاد در موقع تولد می‌تواند به دو شکل مزمن و حاد دیده شود. مزمن یعنیدستگاهایمنی بدنتا 6 ماه نمی‌تواند ویروس را شناسایی و نابود کند، در حالی که ویروسبرای ماهها و سالها درکبدباقی مانده و به فعالیت وتکثیر ادامه می‌دهد.

این باعثسرطانکبدو آسیب آن می‌شود. کمتر از 10 درصد بزرگسالان بیماری را به شکل مزمن نشانمی‌دهند، در حالی که این رقم در کودکانی که در موقع تولد آلوده شده‌اند به 90 درصدو در نوجوانان به 30 - 25 درصد می‌رسد. خطر ابتلا به ویروس در بزرگسالان بستگی بهسلامتی دستگاه ایمنی دارد. برای مثال افرادی که دستگاه ایمنی آنها به دلایلی مانندپیوند عضو،دیالیزومشکلات کلیوی،شیمیوتراپیوایدزتضعیف شده استبیشتر از افراد سالم مبتلا می‌شوند. گزارشها نشان داده است که 90 درصد افراد مبتلابه ایدز به هپاتیت آلوده شده‌اند و از این تعداد 15 درصد ، آن را به شکل مزمن نشانمی‌دهند.

نشانه‌های بیماری

تمام افراد آلوده شده با این ویروس علایم بیماری حاد رانشان نمی‌دهند. 40 - 30 درصد افراد آلوده شده علامت خاصی را نشان نمی‌دهند. معمولاعلایم حدود 6 - 4 هفته بعد از ورود ویروس بروز می‌کند. مانند هپاتیت A افراد آلودهشده با ویروس هپاتت B حاد احساس بیماری می‌کنند و قادر به انجام کاری نیستند. کمتراز یک درصد افراد آلوده این بیماری را به شکل خیلی شدید و سریع نشان می‌دهند کهمنجر به از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود.

اگر دستگاه ایمنی نتواند بیماری راتا 6 ماه مراقبت کند، شخص علایم هپاتیت مزمن را نشان می‌دهد. نشانه‌های هپاتیت مزمنمشابه هپاتیت حاد باشد. معمولا در افرادی که چندین سال است مبتلا به بیماری هستندگروهی از علایم اضافی را نشان می‌دهند. این علایم شاملکهیر،جوشهایپوستی،آرتریت، سوزش یا مورمور کردن در بازوها وپاها (Polyneuropathy) می‌باشد.

 

چگونگی تشخیص هپاتیت B

اولین راه تشخیص استفاده از آزمایش خون است کهآنتی ژنهاوآنتی بادیهاکه بوسیله دستگاه ایمنی درمقابل ویروس ساخته می‌شود را مشخص می‌کند. آزمایشهای ضروری برای تشخیص آلودگی ،تشخیصآنتی ژنHBSAg (آنتی ژن سطحی B) ودوآنتی بادی HBS ( آنتی بادی مربوط بهآنتی ژن سطحی) وآنتی بادی HBC ( آنتیبادی مربوط به آنتی ژن مرکزیB) می‌باشد.

آزمایش با ویروس HBV

بوسیله آزمایش بار ویروسی می‌توان تعداد ویروس را درخون مشخص کرد. اگر بار ویروسی بیشتر از صد هزار نمونه در میلی‌لیتر باشد نشان دهندهفعالیت ویروس در کبد می‌باشد. وقتی بار ویروس از این مقدار بالاتر رود و آنزیمهایکبدی نیز افزایش یابد درمان باید شروع شود. اگر تعداد کمتر از این مقدار باشد وHBe Anti مثبت وHBeAgمنفی باشد باید دستگاه ایمنی را کنترل کرد. در این حال نیز ویروسمی‌تواند منتقل شود.

آزمایش آنزیمی کبدی

آزمایش آنزیم کبدی میزان آنزیمهای کبد مانندآلانین آمینو ترانسفراز (ALT)وآسپارتات آمینو ترانسفراز (AST)را مشخص می‌کند. افزایش این آنزیمها نشانه آسیب کبد است. در هپاتیت حاد این آنزیمها افزایش پیدامی‌کند ولی موقتی است و ندرتا مشکلات دراز مدت کبدی بوجود می‌آورد. در هپاتیت مزمنمقدار ALT کبد به شکل دوره‌ای یا دائمی افزایش می‌یابد و خطر آسیبهای کبدی دراز مدترا افزایش می‌دهد.

بیوپسی کبد

این روشها میزان آسیب کبدی را مشخص نمی‌کنند به همین دلیل ازبیوپسی کبد استفاده می‌شود. بیوپسی برای افرادی که بار ویروسی خیلی بالاتر از صدهزار دارند و آنزیمهای کبد در آنها افزایش پیدا کرده است استفاده می‌شود.

ارتباط هپاتیت B و ایدز

بزرگسالانی که به ویروس هپاتت B آلوده شده‌اندکمتر از 10 درصد احتمال دارد آلودگی را به شکل مزمن نشان دهند ولی اگر شخص به ایدزمبتلا باشد این احتمال به 25 درصد می‌رسد. زیرا این افراد دستگاه ایمنی ضعیفیدارند. در افراد مبتلا به ویروس ، پاسخ به هپاتیت ضعیف شده یا از بین می‌رود. اینموضوع باعث فعال شدن ویروس می‌شود و در نتیجه خطر آسیب کبد را افزایش می‌دهد. ارتباط بین ایدز شدت هپاتیت کاملا معلوم نیست ولی گزارشها نشان داده است که درافراد آلوده با هر دو ویروس خطر ابتلا بهسیروز کبدیبیشتر می‌شود و بار ویروسیبالاتر می‌رود. همچنین در این افراد خطر از کار افتادگی کبد دو برابر می‌شود.

درمان هپاتیت B

فرد مبتلا به نوع حاد بیماری احتیاج به درمان ندارد ومی‌تواند با استراحت وقرصهای ایبوپروفنو نوشیدن مایعات بیماری را تحت نظر قرار دهد. درمان فقط برای افراد مبتلا به هپاتیتمزمن تجویز می‌شود. هدف از درمان ، کاهش بار ویروسی و سطح آنزیمهای کبد می‌باشد. اگر آنتی ژنهایHBSAgوHBeAgاز خون پاک شوند درمان متوقف می‌شود.

 

واکسن هپاتیت B

دو نوع واکسن هپاتیت B که محتویHBSAgمی‌باشد در دسترساست. واکسنهای بدست آمده ازپلاسمایخونوواکسنهای نوترکیبی. هر دو نوع واکسن حتی اگرپس از تولد تلقیح شوند مطمئن ، ایمنی‌زا و اثر بخش هستند. (آنتی بادی مادری تاثیریبر پاسخ به واکسن نمی‌گذارد) بیش از 90 درصد کودکان حساس پس از سه دوز واکسن ، آنتیبادی محافظت کننده را تولید می‌کنند و در اکثر مطالعاتی که بر کودکان هم گروه برایبیش از 10 سال انجام شده است اثر بخشی واکسن جهت جلوگیری از حامل مزمن شدن از 90درصد تجاوز می‌کند.

 

آنفلوانزا

آنفلوانزا نوعی بیماری ویروسی واگیردار است كه بی ‌توجهی به رعایت اصول بهداشتی در آن، می ‌تواند در مدتی كوتاه ابتلای افراد زیادی را به دنبال داشته باشد.ویروس آنفلوانزا می ‌تواند در هنگام سرفه یا عطسه و حتی صحبت كردن از طریق هوا به دیگران منتقل ‌شود. همچنین احتمال ابتلای افراد سالم با دست زدن به اشیائی که در اثر عطسه یا سرفه فرد مبتلا به ویروس آنفلوآنزا آلوده شده ‌اند، وجود دارد.

اشخاص بالای 65 سال و كودكان زیر 5 سال، مبتلایان به بیماری ‌های مزمن ریوی، قلبی، آسم، دیابت، مشکلات کلیوی، نقص ایمنی، زنان باردار و دیگر گروه‌ های پرخطر در صورت ابتلا به آنفلوآنزا ممكن است به انواع شدید این بیماری دچار شده و بیش از دیگران خطراتی متوجه آن ها شود.

بنابراین رعایت نكات بهداشت فردی و به ویژه تزریق واكسن آنفلوآنزا در این گروه‌ ها ضروری است.

علایم بیماری

علائم آنفلوانزا شبیه سرماخوردگی بوده اما شدیدتر است، به ویژه‌ بدن درد و تب در آنفلوانزا شدیدتر از سرما خوردگی است و معمولا بهبودی آنفلوانزا مقداری طولانی ‌تر از سرماخوردگی است.

در مجموع تب، سرفه، سردرد، گلو درد، آبریزش بینی ، آبریزش چشم، گاهی اسهال و علائم شدید‌تر از علائم سرماخوردگی است. بنابراین لازم است افراد به محض مشاهده این علائم به پزشك مراجعه كنند.

اقدامات پیشگیرانه

به منظور پیشگیری از ابتلا به بیماری آنفلوانزا لازم است كه دست ‌ها مرتب با آب و صابون و یا با محلول‌ های ضد عفونی كننده شستشو شوند. به این منظور ضروریست در هر بار شستن دست‌ ها، این عمل دوبار تكرار شود. همچنین باید از لمس کردن چشم ‌ها، بینی و دهان خودداری شود؛ چرا كه این امر انتقال ویروس را به دنبال دارد. رعایت فاصله حداقل یك متر از افرادی که علائم شبیه بیماری آنفلوانزا دارند نیز لازم است.

همچنین هنگام عطسه و سرفه جلوی بینی و دهان را با دستمال گرفته و بلافاصله دستمال را داخل کیسه پلاستیک گذاشته و در سطل زباله بیندازیم.

اگر از دستمال پارچه‌ ای استفاده می ‌شود روزانه دوبار آن را شسته و بعد از هر بار استفاده داخل کیسه پلاستیکی قرار داد.

ضروری است هنگام عطسه یا سرفه از قرار دادن کف دست‌ ها در جلوی دهان و بینی خودداری شود؛ چرا كه این مسئله احتمال انتقال ویروس بیماری را به اشیا و به دنبال آن به افراد دیگر به دنبال دارد.

زنان شیرده که علائم آنفلوانزا دارند بهتر است هنگام شیردادن به نوزاد، از ماسک استفاده کرده و یا با دستمال جلوی بینی خود را بپوشانند.

در جهت پیشگیری از ابتلا به آنفلوآنزا بهتر است در صورت امكان از حضور در اماكن شلوغ خودداری کرده یا مدت زمان حضور در این اماكن كاهش یابد. همچنین بهتر است با باز کردن درب و پنجره‌ ها در فواصل مناسب در روز و هر بار حداقل به مدت 10 دقیقه، به تهویه مناسب محل کار، محل زندگی، کلاس درس و... كمك شود.

اقدامات مراقبتی در مبتلایان به آنفلوآنزا

استراحت كافی، نوشیدن مایعات، تغذیه مناسب و استفاده از استامینوفن به عنوان تب‌ بر بهترین راه درمان بیماری آنفلوانزا است. برای کاهش تب ناشی از آنفلوانزا لازم است تنها از قرص استامینوفن به میزان تجویز شده استفاده شود.

مبتلایان به آنفلوانزا به ویژه كارمندان، دانش آموزان مدارس و دانشجویان باید به توصیه‌ های پزشك توجه كرده و تا بهبودی استراحت كنند.

تاكید می ‌شود كه آنفلوآنزا نیاز به درمان آنتی بیوتیكی ندارد و درمان خودسرانه در این بیماری ممكن است طول مدت بیماری را طولانی كند. در صورت مشاهده علائمی مانند تب، سرفه، گلودرد، سردرد، لرز، کوفتگی بدن احساس خستگی و اسهال و استفراغ باید به پزشك مراجعه شود.

تاخیر در درمان آنفلوآنزا باعث ورم مغز و عفونت ریه می شود

بسیاری از مردم گمان می کنند که سرماخوردگی همان آنفلوآنزا است، در صورتی که این بیماری ها با وجود تشابه در روزهای اول ابتلا، به لحاظ درمان و عوارض ناشی از عدم توجه به آن، بسیار متفاوت هستند.

معمولا سرماخوردگی بعد از یک تا دو روز به دنبال استراحت و خوردن نوشیدنی های گرم نظیر چای بیماری بهبود می یابد اما در مورد بیماری آنفلوآنزا ممکن است ریه، سیستم عصبی و... را درگیر کرده و باعث ایجاد عارضه های ریوی نظیر عفونت و ورم مغز شود.

فردی که به علت بیماری آنفلوآنزا دچار عارضه شدید شود، ناچار به بستری شدن در بیمارستان خواهد شد، ویروس آنفلوآنزا این قدرت را دارد که تغییر فرم، شکل و ژنتیک دهد و تغییراتی در آن ایجاد شود که ممکن است نسبت به درمان مقاوم و خطرناک شود.

معمولا روزهای اول تفاوتی بین بیماری سرماخوردگی و آنفلوآنزا وجود ندارد اما چند روز پس از بیماری به علت بدحالی بیمار و درگیر شدن ریه، بیماری آنفلوآنزا نسبت به بیماری سرماخوردگی قابل تشخیص خواهد بود.

از آن جایی که بیماری آنفلوآنزا درمان خاصی ندارد و فقط با استراحت بهبود می یابد اما در نوع شدید آن ممکن است بیمار در بیمارستان بستری شود، هنگام ابتلا به بیماری آنفلوآنزا ممکن است میکروب های فرصت طلب نیز وارد بدن شده و موجب عفونت ریه و پرده های قلب و سیستم کلیوی شوند.

 

بیماری های قارچی پوستی

 

قارچها یک گروه از موجودات زنده هستند که باعث عفونت پوست میشوند. بعضی از قارچ ها به طور طبیعی در بدن انسان زندگی میکنند . گروه دیگر – درماتوفیتها (Dermatophyte) هستند که میکروارگانیسم های فرصت طلب میباشند ، بدین معنی که اگر محیط مساعد برای آنها پدید آید ، آنها در بدن انسان رشد کرده و لایه فوقانی پوست و همچنین ناخن و یا مو را آلوده میکنند . عفونت قارچی عمیق با تهاجم از طریق لایه های عمیق پوستی ممکن است به خون و یا به اندام های داخلی تهاجم نمایند . بیماریهای قارچی پوست به دودسته تقسیم می شوند که شامل تینئا (tinea) و کاندیدیازیس است . تینئا را در کتب کچلی ترجمه کرده اند که واژه فراگیری برای این عارضه نیست .

فاکتورهای بروز عفونت های قارچی
* استفاده از آنتی بیوتیکها : آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت های مختلف باکتریایی مورد استفاده قرار میگیرند. این داروها می توانند تعدادی از باکتری های مفید بدن را کاهش دهند . هنگامی که تعداد آنها کاهش یابد ، قارچ ها فرصتی برای رشد پیدا میکنند .
* استفاده از کورتیکواستروئیدها : کورتیکواستروئیدها به منظور کاهش التهاب و تعدادی از اختلالات پوستی مورد استفاده قرار میگیرند . گاهی اوقات این داروها پاسخ ایمنی بدن را کاهش میدهند و شرایط مساعدی برای رشد قارچها ایجاد میکنند .
* بیماریها : بیماریهایی مانند دیابت و برخی از انواع سرطان ، باعث میشوند که شخص در معرض عفونت های قارچی قرار گیرد .
* نقص درسیستم ایمنی بدن : به علت شیمی درمانی و یا بروز سندرم اکتسابی نقص ایمنی و یا مواردی دیگر ، سیستم ایمنی بدن ممکن است دچار ضعف گردد و این عوارض فرصتی برای رشد قارچها پدید میاورند .
* عوامل محیطی : قارچها برای رشد و تکثیرخود به حرارت و رطوبت نیاز دارند . عفونت قارچی در انسان معمولا در نواحی مرطوب بدن رخ میدهد . کفش و لباس به عرق نشسته و مشاغلی‌ كه‌ با گرما و رطوبت‌ سر و كار دارند موجب افزایش احتمال رشد عفونت های قارچی می شوند .
* وراثت : برخی از افراد دارای زمینه ژنتیکی نسبت به عفونت های قارچی دارند .

تشخيص :
تشخيص بر اساس ظاهر پوست ، مو و ناخن صورت مي گيرد و نمونه برداري از تکه هاي پوست ، مو و ناخن و یا ترشحات دهانی و واژنی براي کشت يا آزمايش ميکروسکوپي لارم میباشد.

مواردی در ارتباط با معالجه و پیشگیری عفونت های قارچی پوست
* ضعف در سیستم ایمنی بدن ، استفاده از آنتی بیوتیک و کورتیکواستروئید و بیماریهایی مانند دیابت عوامل مستعد کننده برای عفونت های قارچی می باشند . هنگام درمان عفونت های قارچی ، لازم است استعمال کورتیکواستروئیدها و یا آنتی بیوتیک ها قطع گردند و دیابت را تحت کنترل نگه داشت . به منظور تاثیر مساعد داروهای ضد قارچ ، سیستم ایمنی تضعیف شده باید تقویت گردد و بدن را باید خشک نگه داشت . عفونت های قارچی پوست با کرمها و داروهای ضد قارچ درمان می شوند.
* در درمان کچلی کشاله ران ، داروهای ضد قارچ خوراکی مانند گریزئوفولوین ، تربینافین ویا ایتراکونازول می توان استعمال نمود و همچنین میتوان کرمهای ضد قارچ بکار برد .
* در درمان کچلی سر ، داروی خوراکی گریزئوفولوین اثر مساعدی دارد .
* در درمان کچلی پا از داروهای ضد قارچ خوراکی استفاده میشود .
* در درمان کچلی بدن از داروهای موضعی ضد قارچ مانند کلوتریمازول ومیکونازول و داروهای خوراکی ضد قارچ میتوان استفاده کرد .
* در درمان کاندیدیازیس (نوع شایع آن : برفک شیرخواران ونوزادان) – میتوان از داروهای ضد کاندیدا مانند نیستاتین بکار برد.
* در درمان ینئا ورسیکالر ( کچلی رنگارنگ) می توان شامپوها و یا لوسیونهای ضد قارچ استقاده کرد .
* در دوره دارویی همه لباسها و حوله های در تماس با‎ ‎ضايعات پوستي باید شسته شود.
* در دوره دارویی براي جلوگيري از پخش قارچ ، سر با كلاه يا روسري پوشانده شود .
* گاهی تعریق زیاد باعث تشدید بیماری قارچی می‌شود . در آن صورت میتوان از مواد ضد تعرق استفاده کرد . تزریق موضعی سم بوتاک نیز میتواند موجب کاهش تعرق گردد و قطع کردن اعصاب موضعی روش دیگری برای کاهش تعرق است .
* قارچ ها براي رشد به رطوبت نياز دارند و لاي انگشتان يا گوشه هاي ناخن ها محیط خوبی برای رشد آنهاست لذا خشک نگه داشتن این نواحی الزامی است . در ضمن محیط کاری مرطوب نیز میتواند عارضه را شدت دهد.
* قبل از دوره استعمال داروی موضعی در صورت مشاهده ضايعات متورم و ‏ترشح دار ، میتوان از کمپرس‎ ‎آب نمک (يک قاشق ‏چايخوري نمک در یک استکان آب) ‏استفاده کرد .
‎* در صورت عفونت پوستی ‎ناخنها ، آنها را باید کوتاه نگه داشت .
* در زمان محو علائم باید بخاطر داشت که مواد شوينده چنان صابون و شامپو شرايط زيستي براي قارچ ها را نابود میکنند .
*در صورت عفونت پوستی ناحيه سر ، مو ها را همه روزه باید شست و خشک نمود . لازم است مو ها را کوتاه‎ ‎نگه داشت و نترا شيد .
* درمان بيمار و دیگر اعضای آلوده خانواده باید توأم صورت گیرد .
* مصرف ویتامین و یا مکملهای غذایی در صورت کم خونی لازم است .
* در دوره بعد از معالجه باید در نظر داشت که کفش نامناسب ، تعريق زياد، محيط گرم ، خوب خشک نکردن بدن پس از شنا يا استحمام و جوراب تنگ در ايجاد و یا عود عارضه قارچی موثر هستند.
‎* در صورت عفونت پوستی پا ، باید کفش‎ ‎هاي رو باز پوشید و پاها را باید در معرض هوای آزاد ‏قرار داد . ‎پاها باید شسته شوند و خشک گردند . ‎
* در صورت عفونت پوستی ريش، نباید ریش را با تيغ تراشید . و در صورتی که خیلی لازم باشد ، میتوان از دستگاه ریش تراش استفاده کرد .
* بیمار بعد از دوره دارویی نیاز به معاینه مجدد دارد .